Stoppen met lezen is geen optie

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Karin Slaughter heeft weer een geweldig intrigerende en spannende thriller afgeleverd. Je zou haast kunnen zeggen: zoals gewoonlijk, want bijna elk boek van haar is top, maar het blijft een hele prestatie om je lezers zo geboeid te kunnen laten lezen dat stoppen bijna geen optie is. Dit verhaal is een standalone, zonder bekende hoofdpersonen als Will Trent en Sara Linton. Het is wel leuk om voor de verandering weer eens met compleet nieuwe personages kennis te maken.

In Mooie meisjes  gaat het om de mooie meisjes van het gezin Carroll: populaire Julia, wilde Liddy en jongste dochter Claire. De Carrolls waren een gelukkig gezin met liefhebbende ouders en drie zussen die elkaar af en toe het leven zuur maakten maar ook erg aan elkaar gehecht waren. Tot die rampzalige dag 18 jaar geleden: Julia verdwijnt en komt nooit meer boven water. Wat er is gebeurd is voor iedereen een raadsel. De politie denkt dat ze is weggelopen maar haar familie weet haast zeker dat ze is ontvoerd. Maar door wie? Een dader wordt nooit gevonden, evenmin als dat er van Julia ooit nog enig spoor wordt teruggevonden.
18 jaar later is er van het gelukkige gezin niets over: vader en moeder Carroll zijn enkele jaren na de verdwijning van hun oudste dochter gescheiden. Moeder Helen is hertrouwd, vader Sam heeft na jaren van depressie zelfmoord gepleegd. Het enige dat van hem rest zijn de brieven die hij aan zijn verdwenen dochter heeft geschreven.
Claire is al jaren getrouwd met haar grote liefde Paul Scott. Het contact met Liddy, die een drank- en drugsverleden heeft, is verbroken nadat zij Paul van ongepast gedrag heeft beschuldigd. Inmiddels heeft Liddy zich uit de goot omhoog weten te werken, runt ze een goedlopende hondentrimsalon, heeft ze een schat van een dochter en een relatie met haar buurman.
Dat is de situatie wanneer voor Claire het ondenkbare gebeurt: Paul wordt bij een straatroof vermoord. Terwijl zij verdoofd is van verdriet kan Liddy wel dansen van geluk op zijn graf. Wanneer Claire snuffporno aantreft op de computer van Paul en wordt lastiggevallen door een onaangename FBI-agent, begint ze met heel andere ogen naar haar volmaakte echtgenoot te kijken en gaat ze op zoek naar antwoorden. Niet wetend welke beerput ze daarmee opentrekt.

Het boek is door de plastische beschrijvingen van de moorden niet echt iets voor mensen met een zwakke maag of een levendige fantasie. Er is over het algemeen altijd al veel geweld tegen vrouwen in Slaughters boeken maar het gaat nu meer in de richting van horror. Zelf zegt ze dat ze geweld wil tonen zoals het is. Heel lang was het 'not done' voor vrouwelijke auteurs om hierover te schrijven. Ze vindt het een verademing dat schrijfsters zoals bijvoorbeeld Mo Hayder en Denise Mina mishandeling van en seksueel geweld tegen vrouwen vanuit een vrouwelijk perspectief aan de orde stellen in hun thrillers.

De spanningsboog wordt constant hoog gehouden door steeds van perspectief te veranderen. De wanhopige zoektocht van Claire naar de waarheid wordt afgewisseld met de ontroerende brieven van Sam aan zijn dode dochter en het kat-en-muisspelletje dat de moordenaar met Claire en Liddy speelt.
De hoge mate van dramatiek die Slaughter over de lezer uitstort gaat ten koste van subtiliteit en gedegen speurwerk. Iets wat je bijvoorbeeld wel terugvindt in de series rondom Will Trent en Sara Linton. Desondanks kan de ware Slaughter-fan niet anders dan zich verliezen in het boek om uiteindelijk antwoord te krijgen op de grote vraag: wat is er 18 jaar geleden met Julia Carroll gebeurd?