Origineel, sterk en emotioneel

Twee jaar geleden kwam met Did I Mention I Miss You een einde aan de bekende ‘DIMILY’-serie geschreven door Estelle Maskame, tot verdriet van vele fans van de romantische serie met een serieuze ondertoon. Maar de fans kunnen hun hart weer ophalen want Eden en Tyler zijn terug! In Just Don’t Mention It gaan we terug naar het begin, maar beleven we het verhaal nu vanuit Tylers oogpunt.    

Voor de buitenwereld lijkt populaire Tyler het goed voor elkaar te hebben met zijn uitgebreide vriendengroep, mooie vriendin en dure auto. Maar wat Tyler voor iedereen verbergt, is dat hij vanbinnen gebroken is. Maar dan verschijnt zijn stiefzus Eden in zijn leven. Ze kijkt dwars door Tyler heen en heeft al snel door dat er meer achter zijn stoere façade zit. Langzaam groeien ze naar elkaar toe en leren steeds meer over elkaars verleden kennen.    

Just Don’t Mention It gaat niet verder waar het derde deel is geëindigd, maar het is een herhaling van het eerste boek maar nu vanuit Tylers oogpunt. Dat roept voor het lezers de belangrijke vraag op of het niet saai en uitgekauwd zou zijn. Het is tenslotte hetzelfde verhaal. Dus als lezer van de serie weet je al wat er gaat gebeuren. Maar Maskame weet dit te voorkomen door een wisseling te maken tussen het heden en het verleden. Na elk hoofdstuk uit het heden volgt er een korte terugblik naar het leven van de twaalfjarige Tyler. Dit zorgt ervoor dat we veel meer over Tyler te weten komen. Natuurlijk is er al behoorlijk wat bekend geworden na de eerste drie delen, maar in dit boek gaat Maskame meer de diepte in. Hoe heftig de mishandeling door zijn vader was en wat voor invloed het op Tyler heeft gehad, zelfs nu het is gestopt en zijn vader in de gevangenis zit. Waar Tyler in de trilogie nogal eens te agressief kon overkomen, krijg je nu steeds meer begrip voor zijn hem en zijn acties.    

Wat betreft de inhoud van het verhaal en de manier waarop het geschreven is, stijgt dit boek uit boven de eerdere drie boeken over Eden en Tyler. Het onderwerp is serieuzer en de nadruk ligt meer op de ontwikkeling van Tyler dan op de romantische relatie tussen Eden en Tyler. Ook is de manier waarop Maskame beschrijft welk leed Tyler is aangedaan, heel indrukwekkend en tragisch om te lezen. Ze beschrijft het zoals het is, maar zonder er te veel woorden aan te besteden. Wat ze erover schrijft, geeft een indruk van de situatie en bezorgt je een heel naar gevoel en zorgt soms voor een traan.    

Just Don’t Mention It is origineel en heel sterk geschreven, ondanks dat het deels een herhaling van het eerste boek is. De emoties die het verhaal oproepen zijn sterk en dat maakt het verhaal van Tyler heftig om te lezen. De wisseling tussen het heden en verleden is wat dit verhaal zo krachtig en bijzonder om te lezen maakt.