Fijnzinnig en indringend pareltje

De Amerikaanse auteur Benjamin Alire Sáenz liet zich vorig jaar op de Nederlandstalige boekenmarkt opmerken met Aristoteles en Dante ontdekken de geheimen van het universum, de eerste naar het Nederlands vertaalde YA-roman van de auteur. Het lijkt erop dat De onverklaarbare logica van het leven opnieuw een fijnzinnig én indringend pareltje is.  

Salvador verloor op jonge leeftijd zijn moeder en heeft zijn echte vader nooit gekend. Bij zijn adoptievader kent hij een warme thuis, maar tijdens zijn laatste jaar aan de middelbare school slaat de twijfel toe. Salvador weet met zichzelf geen blijf en gaat op ontdekking om zijn ware identiteit te achterhalen. Hij wordt in zijn zoektocht bijgestaan door zijn vrienden, maar ook die worstelen met allerhande uitdagingen en verdriet. Salvador is vastbesloten om alle twijfels weg te werken en te ontdekken wie hij werkelijk is. Maar is zoiets wel mogelijk? En is het wel goed om zoveel vragen te stellen?    

De taal van Sáenz is spitsvondig en aandoenlijk. De personages verkennen elkaars persoonlijkheid in fijnzinnig neergepende conversaties die de spil vormen van het verhaal. Taal vormt een belangrijke schakel in het geheel, zowel in het verhaal als in Sáenz’ schrijven.  

‘Mijn theorie was dat iedereen een relatie met woorden heeft – of ze dat nu weten of niet. Die relatie met woorden is alleen voor iedereen anders.’  

Een groot deel van de rijkdom van het boek zit dan ook in de taal verscholen. Elise Kuip respecteert in haar vertaling de eigenheid van Sáenz en brengt de poëtische ingetogenheid zorgvuldig over naar de Nederlandse uitgave van Blossom Books.   

Sáenz behandelt een ernstig thema op een doorleefde en te allen tijde verteerbare manier. Filosofie, humor en ontroering vullen elkaar naadloos aan in een verhaal dat een integere weerspiegeling vormt van het leven. Verwacht geen actie of sensatie, maar wel een kalme, betoverende vertelling over een jongen die alles in vraag stelt, ook zichzelf.  

In korte hoofdstukken, telkens samengevat door één veelzeggend woord, creëert Sáenz een intiem universum waar de lezer maar al te graag deel van uitmaakt. Vriendschappen en relaties zijn verre van perfect, maar zo mooi in hun geloofwaardigheid en ondanks het gestuntel is het de schoonheid die overheerst. Stuk voor stuk stellen ze vragen over het leven die iedereen aangaan. Concrete antwoorden zijn er niet altijd, maar soms is de vraag stellen al voldoende.  

‘Het leven is een kunstvorm, geen wetenschap.’  

De onverklaarbare logica van het leven is ijzersterk en toch breekbaar. Een verrijkende en hartverwarmende leeservaring die nog lang bijblijft.