Geen schot in de roos

De twee jaar geleden aan kanker overleden Vince Flynn was met zijn Mitch Rapp-boeken niet weg te denken uit de bestsellerlijsten van de New York Times. Opgeleid door de CIA als beroepsmoordenaar is Mitch Rapp een man waar men een beroep op doet als zaken uit de hand lopen en de diplomatie overboord wordt gegooid. De strijd tussen het extreme islamitische gedachtegoed en de Amerikaanse opvatting over hoe de wereld in elkaar steekt, leverde voor Flynn voldoende stof op om ieder jaar met een nieuw deel te komen. Tussen 1999 en 2013 verschenen er 13 delen in deze serie. In 2015 heeft de Amerikaanse auteur Kyle Mills bekendgemaakt dat hij de serie van Flynn gaat voortzetten. Op dit moment zijn er slechts vier delen vertaald in het Nederlands, Lek in 2005, De laatste man in 2014 en Open doelwit in 2015 en een aantal weken geleden kwam daar Jacht op de jager bij.

In Jacht op de jager heeft de Saudische zakenman Saeed Ahmed Abdullah een prijs op het hoofd gezet van Mitch Rapp, nadat deze zijn zoon heeft omgebracht in Afghanistan. Via een Duitse huurmoordenaar, die zelf zijn vingers niet aan Rapp wil branden, wordt een Frans echtpaar ingehuurd om Rapp uit te schakelen. Wat volgt is een klopjacht op de Amerikaan, en als de CIA dan ook nog eens wordt tegengewerkt door een aantal politici, die niet gelukkig zijn met de manier waarop Rapp de problemen oplost, lijkt een confrontatie met veel geweld onvermijdelijk. Als aanslagen akelig dichtbij komen, wordt het tijd voor Rapp om orde op zaken te stellen.

Vince Flynn is een schrijver die zijn materie heel nauwkeurig kan beschrijven en het is knap hoe goed hij is ingevoerd in het verwarrende spel van de diplomatie. Ook zijn kennis over de werkwijze van de geheime diensten is noemenswaardig. De uitdieping van zijn personages blijft echter vlak.

Het boek leest gemakkelijk weg. Wat echter geen garantie is voor een aantal dagen leesplezier, want daarvoor laat de schrijver zijn eigen voorkeuren en standpunten te veel doorklinken, wat het verhaal in een bepaalde richting duwt, waarbij de lezer moeilijk een eigen standpunt kan innemen.
Je krijgt een beeld voorgeschoteld dat niet door de lezer ingekleurd kan worden en dat is nu juist wat een boek sterk maakt, dat je als lezer je eigen verhaal kan bepalen. Dat is in Jacht op de jager zeker niet het geval. De kaders zijn duidelijk door de schrijver ingekleurd.

In een interview, vlak voor zijn dood, merkte Flynn op dat zijn boeken vooral onder conservatieve Amerikanen populair zijn en dat komt vooral doordat deze pro-militair en pro-CIA zijn en de harde lijn van gerechtigheid in zich hebben. In zijn boeken komt ook naar voren dat de Verenigde Staten niet de veroorzaker van de wereldproblemen zijn.

Dat komt heel duidelijk tot uiting in Jacht op de jager. Goed versus kwaad is als een rode draad door dit verhaal verweven, waardoor twee gelijkwaardige misdaden op verschillende manieren beoordeeld worden. Flynn laat in zijn boek doorklinken dat hij niet veel heeft met politici en organisaties die de werkwijze van de CIA aan de kaak willen stellen en probeert daar dan ook een karikatuur van te maken.

Dit boek is uitermate geschikt om een gelikte Hollywood-film van te maken waarbij juist die tegenstrijdigheid van goed versus kwaad een breed publiek zal aanspreken.

Op de achterflap van het boek staat dat Flynns thrillers worden gewaardeerd vanwege de actie en accuratesse en door de CIA worden aangeraden aan hun medewerkers. Als dit boek de leidraad is voor het oplossen van de problemen in de wereld dan is er nog een lange weg te gaan.