Meeslepend, spannend, groots!

Twee gezinnen zijn al achttien jaar elkaars buren. Michael en Melanie zijn de ouders van de getalenteerde en lieve Emily. James en Gus hebben een sportieve vriendelijke zoon: Chris. De twee gezinnen zijn elkaars beste vrienden en de twee kinderen zijn ongeveer vanaf hun geboorte onafscheidelijk. Wat begint als een vriendschap tussen de twee kinderen groeit naarmate ze ouder worden uit tot een ander soort gevoel. Emily en Chris worden, conform de wens van hun ouders, een stel. Totdat er een verschrikkelijke dag aanbreekt en Emily dood wordt gevonden, met een kogel door haar hoofd, afgevuurd uit een antiek wapen van de vader van Chris. Chris zelf wordt - gewond, bloedend en verward - afgevoerd van de plaats delict. Wat is er gebeurd? Hoe kan een ogenschijnlijk gelukkige Emily, met grote toekomstplannen en verwachtingen, opeens dood zijn? Is het, zoals Chris beweert, een zelfmoord? Of niet? Heeft Chris een verborgen reden gehad om Emily te vermoorden? Beide families worden uiteengescheurd door dit vreselijke gebeuren.  

Al in de eerste dertig pagina’s van dit ruim vijfhonderd pagina’s tellende boek wordt het verhaal in grote lijnen geschetst. Maar daarna begint pas de echte speurtocht naar de waarheid. Telkens onthult de schrijfster een nieuw stukje van de ingewikkelde relatie tussen twee tieners die meer van elkaar hielden dan men voor mogelijk had gehouden.  

Op meesterlijke wijze schildert Jodi Picoult een ingewikkeld psychologisch drama waarin alle personages uitgroeien tot levensechte mensen waarvan de lezer overtuigd is ze te kennen. Niet een keer is het boek sentimenteel, nergens lijkt het verhaal gemaakt of onecht. Na een wat stroef begin – veel personages, veel namen, veel in eerste instantie onnodig lijkende informatie -, tuimelt de lezer opeens in het verhaal om er tot de laatste pagina niet meer uit te komen.  

Het verhaal wordt verteld in drie delen, waarbij de schrijfster gebruik maakt van twee tijdslijnen: een in het heden en een in het verleden, om de karakters van de personages nog geloofwaardiger en dichter bij de lezer te krijgen. Niet alleen Chris en Emily spatten echt en driedimensionaal van de pagina’s, ook hun ouders hebben een diepgang en het gelaagde karakter van echte mensen. Het contrast tussen de ouders van Emily en de ouders van Chris, de manier waarop ze individueel omgaan met het drama en de subtiele aantrekkingskracht die ontstaat tussen de moeder van Chris en de vader van Emily, zijn van een schoonheid en verfijning die men niet zo gauw kan evenaren.  

En dan nog het geheim van Emily. Een vreselijk ongeluk werd verzwegen en weggestopt in het hoekje van de geest waar men nooit meer wil komen. Een onbehandeld trauma dat uiteindelijk om een ultiem offer vraagt. En zelfs daarin is het de schrijfster gelukt om subtiele aanwijzingen te geven, een extra dilemma toe te voegen. Het boek sluit spectaculair af met in het derde deel het proces en bewijsvoering tegen Chris, die beschuldigd is van de moord op Emily. Zelfs de meest geharde lezer zal een paar keer moeten slikken en misschien zelfs wat tranen laten om de verliefde, gekwetste maar ook krachtig boven zichzelf uitgroeiende tiener Chris. Zijn leven, dat in feite nog moet beginnen, valt in duigen.  

Er blijft op het einde een aantal zaken open. De lezer neemt deze met zich mee om daar verder over na te denken. Want zoals dat ook in het leven gaat, lang niet alles kan worden opgelost. Lang niet alle fouten kunnen worden hersteld. Wat wel in de regel gebeurt, is dat we leren leven met de consequenties. De ultieme belofte is een meesterlijke roman om niet snel te vergeten.