Dronken mama is weer terug! Vloekend!

Daar is ze dan voor de tweede keer, de gefrustreerde mama met doorlopend te veel wijn op uit het eerste boek van Gill Sims, Waarom mama drinkt. Sims is in Groot-Brittannië bekend geworden als illustrator en auteur van de zeer populaire blog Peter and Jane. Als de lezer verwacht dat mama in dit tweede boek minder drinkt, nou, vergeet dat maar. Die verwachting komt niet uit. Maar naast geweldige drinkpartijen met haar vaste vrienden (waaronder het hilarische personage van gay-vader Sam), begint Ellen ook nog stevig te vloeken. 

Gevangen tussen haar dagelijkse bestaan met twee kinderen en een echtgenoot die meer ballast dan een hulp is, wordt het leven van mama steeds moeilijker. Haar dochter Jane doet er alles aan om een groot influencer te worden op Instagram, haar zoon Peter laat zijn iPad geen seconde uit handen en wat misschien het ergste is, het geld van de geweldige, door mama ontwikkelde app ‘waarom mama drinkt’ begint langzaam maar zeker op te raken. Ellen moet dus weer werk gaan zoeken en dat valt nog niet mee. Want als een veertigplusser en moeder van twee kinderen lig je niet bepaald aantrekkelijk in de arbeidsmarkt.  

Toch lukt het Ellen om een nieuwe baan te vinden, een baan in een kantoor dat zo hip is, dat er een pik met ballen op de glazen muur in de spreekkamer getekend is (‘is het een grap, is het een test, moet ik het negeren of juist niet,’ denkt Ellen zenuwachtig tijdens het sollicitatiegesprek), de zitzakken zijn zo diep dat je er met wat oudere gewrichten nauwelijks uit op kan staan en al je collega’s zijn zowel begin twintig als vrijgezel. Ellen ‘vergeet’ dus haar man en twee kinderen te vermelden en maakt het zichzelf weer heel moeilijk door als vrijgezel in haar nieuwe betrekking te starten. 

Lukt het Ellen om alle ballen in de lucht te houden? Haar veeleisende gezin, haar overmatig stappen en drinken, haar groeiend aantal sociale verplichtingen? In elk geval lukt het haar niet zonder stevig vloeken en ruziën met haar man Simon. Dat stevig vloeken legt trouwens de lat best hoog voor de vertaler van Waarom mama vloekt. Sinds Mr. Big het iconische antwoord gaf in Sex and the City door te zeggen ‘Abso-fucking-lutely!’, heeft men vaak gespeeld met manieren om het vloeken creatief te verpakken in een ander woord. Het lukt op de achterflap van het boek al geweldig door ‘Hoogstwaarf*ckingschijnlijk niet’, al bekt het lang niet zo lekker als de vondst van Mr. Big. Het vertalersduo Janet Limonard en Anne Marie Koper kwijten zich samen met Uitgeverij Prometheus geweldig van de moeilijke taak en slagen er in de tekst dynamisch en eigentijds te houden. 

Het onderwerp van Waarom mama vloekt is niet echt vernieuwend. Talloze boeken hebben het al op diverse manieren behandeld. Een van de meest geslaagde romans hierover is Sandwichvrouw van Allison Pearson, waarin het zwaarbeladen bestaan van vrouwelijke veertigplussers die in een sandwich terechtkomen tussen familie, werk en zorg voor oud wordende schoonouders, op een zeer herkenbare en aansprekende manier wordt weergegeven.

Het verschil tussen Waarom mama vloekt en de overige vergelijkbare werken is vooral de mate van hardheid. Ellen is best nietsontziend en ze maakt van haar hart zeker geen moordkuil. De stevigheid van de echtelijke ruzies liegt er ook niet om, net zoals de bereidheid van Ellen om losjes om te gaan met leugens en de waarheid. Ook ontbreekt het in het verhaal aan elke vorm van een hoogstaande morele boodschap. Lezers die zoiets verwachten of gewend zijn uit vele andere feelgoodboeken, worden op dat gebied teleurgesteld.  

Waarom mama vloekt is een prima, krachtig, hilarisch, enthousiasmerend contemporain verhaal en niet meer dan dat. Een bijzonder fijn boek om schaterlachend te lezen in een tuinstoel met een glas wijn. Gaat het regenen en waaien? Dan verhuist men –vloekend - naar binnen.