Een unieke en visuele vertelling die van de pagina's spat

Op een dag vinden vijf reuzenschildpadden een aantal eieren op het strand. Eén van de schildpadden, Jean-Michel Tortoise, blijft bij de eieren tot ze uitkomen. Zo wordt hij de vader van de mensenkinderen Cel, Bones en Zi. Hij geeft ze een thuis en leerde de kinderen alles wat hij zelf ooit geleerd heeft. Jean Michel is bovendien een tori-man, een echte verhalenverteller en rond het kampvuur weet hij elke avond het halve dorp te verzamelen om naar hem te luisteren. Wanneer Cel, Bones en Zi hun vader vragen om een boek te maken, daagt Vos op. Die heeft gemene plannen met Jean-Michel en het boek. Gewapend met een potloodzwaard, een Colossusschild en een tijgerklauw moeten de drie kinderen hun vader noodgedwongen te hulp schieten.  

Tori kreeg in de media al wat aandacht, omdat het een van de weinige Nederlandstalige kinderboeken is met zwarte kinderen in de hoofdrol. Alle drie de kinderen hebben een kleurtje en voor veel lezers (7+) met een migratieachtergrond is dat een verademing. Het is absoluut een pluspunt. Diversiteit kan alleen maar worden toegejuicht en is iets wat het boekenlandschap broodnodig kan gebruiken, maar het is slechts één van de redenen waarom Tori een aanrader is. Een andere reden is de creativiteit die aan de basis ligt van het verhaal. Auteur Brian Elstak toont een heel eigen stem in dit boek en durft daarmee af te wijken van de norm. De plot is een eigenzinnige, exotische mix die zonder moeite tot de verbeelding spreekt. De avonturen van Cel, Bones en Zi zijn meeslepend. In een aantal interviews zei Elstak dat hij met het verhaal zijn eigen kinderen enkele levenslessen mee wou geven. Meestal doet dat alarmbellen rinkelen, want er ligt dan iemand met een belerend vingertje op de loer. Hier doet hij dat echter zo voortreffelijk dat geen enkel kind het gevoel zal hebben een lesje in, bijvoorbeeld, omgaan met vooroordelen en verdraagzaamheid te hebben gekregen.  

De personages vormen een bonte verzameling van mensen en dieren die allemaal met elkaar in interactie gaan zonder dat de lezer dat als onnatuurlijk ervaart. Het bevat een vleugje magie in de vorm van de voorwerpen die de kinderen vinden en de manier waarop ze die gebruiken om zichzelf uit benarde situaties te redden. Tori heeft iets van een modern sprookje dat op een oude leest is geschoeid. Er komt zelfs ergens een draak aan te pas, maar evengoed een tankstation en een aanstormende neushoorn.  

Wie Tori bij de boekhandel ziet liggen, moet het boek gewoon vastpakken door het kleurrijke en erg sprekende omslag. Elstak zorgde zelf voor de illustraties. Eerder ontwierp hij al albumcovers van diverse Nederlandse rappers en animeerde hij videoclips van internationaal bekende artiesten. De tekeningen passen bij de sfeer van het verhaal en brengen die tot leven. Ze knallen van de pagina’s, de ene keer in zwartwit, de andere keer in sprankelende kleuren. De tekenstijl volgt de vaart van het verhaal. Ze hebben iets gehaast en zijn soms wat grimmig, maar vertolken telkens de unieke stem van het boek.  

Brian Elstak maakte Tori in samenwerking met schrijfster Karin Amatmoekrim. Samen bewerkten ze Brians originele idee tot een helder geschreven en bloedstollend verhaal. Het is een innemend boek dat smaakt naar meer. Dat moet Elstak zelf ook hebben bedacht, want in de laatste hoofdstukken gaat hij even uit de bocht wanneer er nog robotbaby’s opduiken die de voorhoede vormen van een gigantisch open einde. Hiermee doet hij precies wat zoveel andere kinderboekenauteurs tegenwoordig ook doen dat het z’n doel voorbij schiet. Jammer, want de familie Tortoise staat zonder dit aanloopje zeker sterk genoeg om lezers naar een nieuw avontuur te doen hunkeren. Tori is immers het soort verhaal waarvan er niet genoeg geschreven kunnen worden. Het wakkert de verbeeldingskracht aan en wordt bovendien begeleid door een storm aan visuele authenticiteit.