Sterke personages, interessante verhaallijn

Omdat ze snel schrijft en haar uitgevers daardoor een vrij grote voorraad uit te geven boeken hadden, stelden haar agenten en redacteuren Nora Roberts voor om ook onder een andere naam te publiceren. Daar voelde ze echter niets voor en daarom heeft het twee jaar geduurd om haar ervan te overtuigen het toch een keer te proberen. Uit de initialen van de voornamen van haar zoon en de verkorte versie van haar achternaam ontstond het pseudoniem J.D. Robb. Onder deze naam debuteerde ze in 2012 met Vermoord naakt, Waanzin is de vijftiende met Eve Dallas en verscheen in maart 2019.

Het is juli 2059 en New York gaat gebukt onder een enorme hitte. De kleine drugshandelaar Louie K. Cogburn wordt gek van de barstende koppijn die hem al drie dagen teistert. Om die pijn te vergeten zet hij zijn muziek keihard aan, tot ongenoegen van zijn buurman. Die klopt bij hem aan, waarna Louie zijn honkbalknuppel pakt en begint te slaan. De politie wordt erbij gehaald, maar Louis sterft onder hun ogen. Eve Dallas wordt belast met het onderzoek naar de bijzondere dood van Cogburn, en niet veel later ook die van een andere man. Het merkwaardige is dat een computer daarvoor verantwoordelijk lijkt te zijn.

Voordat het verhaal begint, krijgt de lezer inzage in het één pagina grote personeelsdossier van Eve Dallas. Standaard in deze serie en goed voor wie nog niet eerder met Dallas heeft kennisgemaakt, het geeft daardoor wel een globale indruk van de inspecteur. Tijdens het verhaal kom je nog wel iets meer over haar te weten, maar, en dat is blijkbaar ook de bedoeling van de auteur, dat blijft beperkt tot enkele algemeenheden. Ruim voldoende overigens om Eve te karakteriseren als een aan haar werk toegewijd persoon met harde en zachte kanten. Ook over de andere vaste personages komt de lezer voldoende te weten om zich een goed beeld van hen te kunnen vormen. Overigens kan wel de kanttekening geplaatst worden dat de precieze rol van Roarke, de man van Dallas, niet geheel duidelijk is. Robb had er goed aan gedaan iets meer over hem te vertellen, nu kan de lezer zich gedwongen voelen de serie op volgorde te gaan lezen, iets dat in feite niet echt noodzakelijk is.

Waanzin speelt zich af in 2059, dus is het enigszins futuristisch getint. Voor wie dit een eerste kennismaking met de auteur is, is sommige terminologie even wennen, maar dat gaat snel genoeg, ofschoon wel onduidelijk blijft waarom het verhaal een setting in de toekomst heeft. Dit doet verder niets af aan het feit dat het een eigentijds verhaal is, cybercrime is immers een delict dat altijd zal blijven bestaan. De schrijfstijl van de auteur is toegankelijk, de dialogen en personages geloofwaardig, ondanks dat Roarke iets te veel als een Mr. Perfect wordt neergezet. Hoewel de gehanteerde rode draad (computercriminaliteit) vaker in thrillers voorkomt, heeft Robb het van een andere en originele kant benaderd. En toch ontkomt ook zij er niet aan enkele, zij het kleine, standaardclichés te hebben gebruikt. Deze zijn overigens dermate miniem dat het niet storend is.

Natuurlijk draait het in dit verhaal vooral om het politiewerk en het doel de misdaden op te lossen, maar de menselijke aspecten van de personages worden niet over het hoofd gezien. Zonder écht spannend te worden, heeft het verhaal, waarin zo nu en dan wat plotwendingen voorkomen, wel een zekere spanningsboog. Vooral de ontknoping is onverwacht en ragfijn uitgedacht. Alhoewel er wel enkele momenten zijn die wat minder boeiend zijn, intrigeert Waanzin, dat vertaald is door Textcase, zonder meer. Mede dankzij de sterke personages en de interessante verhaallijn.