Literatuur voor tuinliefhebbers

De Britse auteur Penelope Lively schreef vele romans en korte verhalen voor zowel volwassenen en kinderen. Haar werk werd voor verschillende literaire prijzen genomineerd en ze won in 1973 de Carnegie Medal voor kinderliteratuur en in 1987 de Man Booker Prize met haar roman Moon Tiger. In Leven in de tuin brengt ze haar drie passies samen: lezen, schrijven en tuinieren.  

Het boek is opgedeeld in zes hoofdstukken, die allen aanvangen met prachtige illustraties van Katie Scott, bekend van de illustraties bij Het plantenboek en Het dierenboek. De auteur analyseert tuinen en tuinieren in haar boek op vele verschillende manieren, wat het erg veelzijdig maakt. Zo schrijft ze over de historische, culturele en maatschappelijke aspecten van tuinieren. Ze weet daarbij verrassende verbanden te leggen, die wellicht niet altijd even serieus moeten worden genomen, maar die de lezer wel tot denken aanzetten. Bekende tuinen als de Hof van Eden, de hangende tuinen van Babylon en de tuin van meneer Verhoef uit de verhalen van Beatrix Potter over Pieter Konijn komen aan bod, maar ook tuinen uit de literatuur en de kunst worden geanalyseerd. Zo wordt er geciteerd uit werk van auteurs als Virginia Woolf, Marcel Proust en Jane Austen en worden tuinen uit de kunst van kunstenaars zoals Claude Monet, Henri Matisse en Vincent Van Gogh besproken.  

Naast deze besprekingen deelt Lively haar persoonlijke ervaringen met en herinneringen aan tuinen en tuinieren. Ze groeide op met een warme, zonnige tuin in Egypte en tegenwoordig onderhoudt ze op 86-jarige leeftijd een kleine stadstuin in Londen. Als tuinier bestempelt ze zichzelf echter als een amateur, maar merkt op dat ze niet zozeer over tuinieren zelf schrijft, maar over het charismatische effect dat tuinen hebben. Tuinen zijn volgens haar dan ook nooit zomaar tuinen.  

Lively heeft een onderhoudende en geestige schrijfstijl en ze weet haar passie voor tuinieren duidelijk over te brengen. Het onderscheid tussen de verschillende hoofdstukken is echter niet altijd even duidelijk en het ene hoofdstuk spreekt meer aan dan het andere. Vooral in het begin van het boek wordt er veel uit andere werken geciteerd, wat niet altijd even prettig leest en de vaart uit het verhaal haalt. Daarnaast is enige plantenkennis bij het lezen van dit boek wel handig, gelet op de vele plantennamen die de revue passeren. Het boek is dan ook uitermate geschikt voor tuinders en tuinliefhebbers, maar vanwege de verscheidene aspecten van tuinieren die aan bod komen, kan het ook voor hen die geen specifieke interesse in tuinen hebben een heel boeiend boek zijn.  

Leven in de tuin is een prachtig vormgegeven boek waarin vele aspecten van tuinen en tuinieren worden besproken, welke besprekingen worden afgewisseld met de persoonlijke ervaringen en herinneringen van de auteur. Na het lezen van dit boek kijk je ongetwijfeld met een andere blik naar tuinen.