Terug naar Venetië!

In een zomer in Venetië maken we kennis met Dolly. Dolly besluit na een slechte recensie van haar restaurant te vertrekken naar Italië, meer bepaald Venetië. Deze trip hoort haar terug te laten zien waar ze gelukkig van wordt. In Venetië wil Dolly zich geen toerist voelen. Ze probeert dus zo veel mogelijk de lokale bevolking op te zoeken. Hierdoor raakt ze bevriend met Coco. Dankzij Coco leert ze een andere kant van zichzelf kennen. Ze gaat zich helemaal anders kleden en leert haar nieuwe 'ik' beter kennen.

Na Coco leert ze ook Nanda, Angelo en Valentina kennen. Des te beter we al deze mensen leren kennen des te duidelijker het wordt dat al deze Venetianen een geheim delen. Dolly is vastberaden dit geheim te ontdekken. Door deze geheimen ga je als lezer ook sneller willen lezen en niet willen stoppen. Wat zijn de geheimen en kan Dolly ze ontrafelen? Als lezer kan je niet anders dan je deze vragen stellen.

Nicky Pellegrino heeft een hele beeldende schrijfstijl. Ik kan mij een goed beeld vormen van Venetië omdat ik er deze zomer geweest ben. Toch had ik deze kennis helemaal niet nodig om mij voor te stellen hoe Venetië eruit ziet. Er is een hele leuke schrijfstijl met hier en daar wat Italiaanse woorden erdoor. Dit zorgt nog meer voor het vakantiegevoel. Ik voelde mij als de beste vriendin van Dolly die samen met haar mee deze reis maakte.

Ik ben geen grote kenner van het Italiaans eten als ik dit boek mag geloven. Behalve wat pasta wordt er allemaal eten aangehaald dat ik niet ken. Ondanks dat ik het niet ken, kreeg ik er spontaan honger van!

Nicky Pellegrino heeft een leuk boek geschreven. De beeldende schrijfstijl zorgt ervoor dat je je helemaal in Italië waant. De mysterieuze personages zorgen ervoor dat je wilt blijven doorlezen. Dit maakt het een verhaal dat ik graag gelezen heb. Ik kijk uit naar nog andere boeken van haar.