Poëtisch en mysterieus

Look! She is coming over the bridge, head bent down to the whitening cobblestones: Helen Franklin, forty-two, neither short nor tall, her hair neither dark nor fair; on her feet, boots which serve from November to March, and her mother's steel watch on her wrist.

Bovenstaand fragment, dat propvol stijlfiguren zit, is een mooie illustratie van de prachtige schrijfstijl gedurende het grootste deel van Melmoth, een roman van Sarah Perry, gebaseerd op de gotische roman Melmoth the Wanderer van Charles Maturin. Met het eerste woord ('Look!') grijpt Perry meteen de aandacht van de lezer en die weet ze vast te houden doorheen de rest van het boek.  

Melmoth is Perry’s derde boek. Haar tweede, de roman The Essex Serpent, werd genomineerd voor the Novel category for the 2016 Costa Book Awards en werd Waterstones Book Of The Year in 2016. Het werd ook op de longlist voor de Baileys Women's Prize for Fiction 2017 geplaatst en in datzelfde jaar vertaald naar het Nederlands. De verwachtingen voor dit boek waren hooggespannen.  

Een vreemde, intrigerende ontmoeting tussen hoofdpersonage Helen en haar beste vriend Karel zet de toon voor de rest van het verhaal. Karel is paranoïde geworden. Hij denkt, hij vreest, hij hoopt dat hij gevolgd wordt. Door wie is niet meteen duidelijk. Maar na wat getrek en gehakketak weet Helen het toch: Melmoth is de schuldige. Melmoth die tot het einde der dagen over de aarde zal zwerven op zoek naar eenzame zielen die gezondigd hebben. Helen gelooft niet in Melmoth. Of dat zegt ze. Maar ze leeft wel heel eenzaam en armoedig en kan het toch niet laten om af en toe over haar schouder te kijken. Maar waarom? Wat heeft Helen Franklin gedaan dat ze Melmoth zo moet vrezen? Doordat de schrijfster je in het duister laat tasten rond Helens motieven en verleden, wordt ze een heel mysterieus personage. Spanning en intrige voeren de boventoon.

Helen doorzoekt de research van haar beste vriend Karel en stuit op verschillende getuigenissen van mensen die Melmoth gezien hebben. Bij de lezer slaat de twijfel toe: je dacht niet dat je een boek met bovennatuurlijke elementen aan het lezen was, maar zou de eeuwig dolende Melmoth nu toch echt bestaan? De schrijfster slaagt er meesterlijk in de lezer mee te laten twijfelen met een onzekere Helen.

Maar het boek draait ook om hoe Helen beïnvloed wordt door de drie andere vrouwen in haar leven. Albina, Helens verbitterde huisgenoot, Thea, Karels vrouw en Adaya, Theas verpleegster, helpen Helen om weer te genieten van het leven.

En dan komt De Zonde van Helen Franklin. De lezer heeft er lang genoeg op moeten wachten, maar krijgt nu, wellicht op een verrassende manier, informatie voorgeschoteld.

Einde verhaal? Toch niet, want aan losse eindjes doet Perry niet. Na nog een paar onverwachte wendingen die ervoor zorgen dat het verhaal van Helen Franklin mooi afgesloten wordt, laat de schrijfster het aan de lezer om te beslissen over het (al dan niet) bestaan van Melmoth.  

Sarah Perry lost de hoge verwachtingen in met een verhaal dat verteld wordt in een bijzondere schrijfstijl en vanuit het oogpunt van een intrigerend personage.