Lezersrecensie
Bijzonder coming of age verhaal
Feelgood roman, prijkt er op de achterkant van dit boek. Het boek dat gaat over Anna Harper die opgroeit in Amsterdam onder een dominante moeder die een echte dame van haar probeert te maken en haar probeert klaar te stomen voor een huwelijk met een diplomaat. Anna mag niet naar buiten, mag geen vriendjes en vriendinnetjes en mag niet naar school. Ook is er iets met haar vader en de oorlog. Was hij fout, of zat hij juist in het verzet? Er wordt thuis niet over gesproken. Net als zoveel andere dingen. Zolang ze zich maar gedraagt als een dame en doet wat haar moeder haar vertelt. Wanneer Anna eenmaal naar school mag, maakt ze haar basisschool af, gaat daarna naar het gymnasium en studeert daarna verder. Met die wijsheid en de jaren, komt ook steeds meer het verzet tegen haar ouders. Een Feelgoodroman? In mijn ogen niet. Het is eerder een Coming of age en valt wat mij betreft onder literatuur.
Het is eigenlijk best vreemd met dit boek. Ondanks dat er niet zoveel gebeurt: de jaren glijden maar een beetje voorbij, Anna wordt wat ouder, maar de wijze lessen van haar moeder blijven, boeit het verhaal me enorm. De ontworsteling aan haar ouders en in het bijzonder haar zeer dominante moeder, de zoektocht naar een eigen identiteit. Ik denk dat dit voor velen herkenbaar is. Het is ook interessant te lezen dat de oorlog nog zo lang invloed kan hebben op een gezinsleven.
Het verhaal wordt verteld, zeker de eerste helft van het boek, door de ogen van een meisje van vier jaar. Een interessant vertelperspectief, maar door het aanspreken van haar ouders met pappie en mammie en het praten met een beer, sluipt ook snel de irritatie erin bij mij, het maakt het verhaal kinderachtig en afstandelijk. Later plaats je dit allemaal veel beter in perspectief en kun je misschien zelfs zeggen dat dit helemaal bij het verhaal past. Het is een overlevingsstrategie die Anna zichzelf heeft aangemeten om de eenzaamheid te kunnen verdragen. Wanneer ze aan haar studie psychologie bezig is, komt ze erachter wat het is om waanbeelden en illusies te hebben. Alles valt op zijn plek, maar Annes wereld stort in en ze zal een manier moeten vinden om het leven weer op te pakken.
Een bijzonder coming of age verhaal met een interessant en pienter meisje in de hoofdrol dat je hart zal stelen.
Het is eigenlijk best vreemd met dit boek. Ondanks dat er niet zoveel gebeurt: de jaren glijden maar een beetje voorbij, Anna wordt wat ouder, maar de wijze lessen van haar moeder blijven, boeit het verhaal me enorm. De ontworsteling aan haar ouders en in het bijzonder haar zeer dominante moeder, de zoektocht naar een eigen identiteit. Ik denk dat dit voor velen herkenbaar is. Het is ook interessant te lezen dat de oorlog nog zo lang invloed kan hebben op een gezinsleven.
Het verhaal wordt verteld, zeker de eerste helft van het boek, door de ogen van een meisje van vier jaar. Een interessant vertelperspectief, maar door het aanspreken van haar ouders met pappie en mammie en het praten met een beer, sluipt ook snel de irritatie erin bij mij, het maakt het verhaal kinderachtig en afstandelijk. Later plaats je dit allemaal veel beter in perspectief en kun je misschien zelfs zeggen dat dit helemaal bij het verhaal past. Het is een overlevingsstrategie die Anna zichzelf heeft aangemeten om de eenzaamheid te kunnen verdragen. Wanneer ze aan haar studie psychologie bezig is, komt ze erachter wat het is om waanbeelden en illusies te hebben. Alles valt op zijn plek, maar Annes wereld stort in en ze zal een manier moeten vinden om het leven weer op te pakken.
Een bijzonder coming of age verhaal met een interessant en pienter meisje in de hoofdrol dat je hart zal stelen.
1
Reageer op deze recensie