Zeer geslaagde meesterproef

Als de veertienjarige Billie en de zeventienjarige Seb elkaar op het schoolplein ontmoeten, voelen ze meteen zielsverwantschap. Samen hebben ze een heel fijne tijd en trekken de velden rond Gaspel, hun woonplaats, in. Tot Billie verkeerd terecht komt op de rand van een trampoline en in coma raakt.
Het wordt Seb verboden haar te bezoeken, omdat het niet goed voor hem zou zijn. Seb is altijd een beetje vreemd kind geweest en “jongens als Seb hebben rust en evenwicht nodig”.
Seb fietst regelmatig naar het ziekenhuis en staat dan naar boven te kijken. Op die manier voelt hij zich toch dicht bij Billie.
Seb trekt zich nog verder in zichzelf terug, stopt met school en zit meestentijds op zijn kamer .
Hij heeft moeite zijn gevoelens onder woorden te brengen, maar heeft een bijzondere manier waarop hij non-verbale signalen opvangt. Hij kijkt mensen nooit aan en verstopt zich achter een bivakmuts. Alleen bij Billie heeft hij er geen moeite mee en daarom mist hij haar ook zo.
Zijn ouders geven hem met kerst een airsoftgeweer in de hoop hem uit zijn isolement te halen en dat hij dan met andere jongens op zal trekken. In de tijd die volgt voert hij gevechten met zijn vrienden bij de leegstaande boerderij van de overleden Urbain. In de oorlog heeft zich op de boerderij iets afgespeeld wat geheim is.
Dan brengt een van de vrienden het dienstwapen van zijn vader mee. De gevechten houden op spel te zijn en worden steeds grimmiger als zij zich niet meer aan de afgesproken regels houden.
Sebs ouders bespreken al deze zaken met een oom, zij denken heel verschillend over deze dingen.

Er lopen verschillende verhaallijnen door elkaar heen.
De belevenissen van Billie en Seb, de gevechten van Seb en zijn vrienden, de gesprekken van Sebs vader en moeder met de oom, het oorlogsverleden van Urbain en de boerderij,
Deze verhaallijnen raken elkaar regelmatig en vullen elkaar aan.
Al in het begin van het boek wordt een duidelijk beeld gevormd van de hoofdpersonen door gedetailleerde beschrijvingen.
De schrijfstijl is enigszins afstandelijk, zo wordt er gesproken over de vader, de moeder, de oom. Op die manier voel je met Seb mee hoe hij de wereld van een afstand beschouwt.
Door het wisselende perspectief komt iedereen tot leven, al lezen we weinig over hun motieven, maar leer je wel de verschillende kanten van het verhaal kennen.
Geheimen waaraan gerefereerd wordt, blijven geheim. Dat maakt nieuwsgierig en laten ruimte voor de fantasie van de lezer.
Daarnaast is de schrijfstijl bij tijden haast poëtisch in de beschrijving van de omgeving en de manier waarop Billie en Seb met elkaar omgaan.
De spanningsopbouw is wisselend, zo nu en dan kabbelt het verhaal een beetje. Maar dat wordt dan weer gevolgd door een aangrijpend stuk, zodat het boek niet verveelt.

Ondanks de bijna surrealistische en beklemmende stijl leest het boek vlot en had ik moeite het terzijde te leggen. Het is een boek dat je niet snel zal vergeten.