Liefde, humor, Italiaanse zon en familiegeheimen

De Engelse schrijfster Sue Moorcroft is geboren in Duitsland en heeft tijdens haar jeugd in Cyprus, Malta en Engeland gewoond. Ze heeft een grote passie voor schrijven, maar is daarnaast ook een grote fan van Formule 1 racen. Ze houdt van dansen, yoga en lezen en is een echt familiemens.  Ze heeft inmiddels vijftien boeken geschreven. Met haar vierde boek Love and Freedom (2011) won ze de Best Romantic Read Award. One summer in Italy (2018) is de eerste feelgood roman die is vertaald naar het Nederlands door Erica Disco als Die zomer in Italië (2019).

In Die zomer in Italië maken we kennis met Sophie die met een Italiaanse vader en een Britse moeder tweetalig is opgevoed. Haar moeder overleed toen ze nog maar zes was en de laatste jaren zorgde ze voor haar zieke vader en werkte daarnaast in de horeca. De familie uit Italië heeft ze nooit leren kennen vanwege een ruzie uit het verleden. Op het sterfbed van haar vader laat hij haar een paar dingen beloven, onder andere dat ze naar zijn Italiaanse geboortedorp Montelibertà moet gaan, om tegen oom Gianni te zeggen dat het hem spijt.  

Het intro dat speelt in Engeland is vrij kort en het verhaal gaat direct verder in Italië, waar Sophie een seizoensbaantje heeft aangenomen in een hotel. Ze werkt daar samen met de jonge Duitse collega Amy, die ook worstelt met familieproblemen. En dan is er ook nog hotelgast Levi, die op zijn motor vanuit Engeland is komen rijden. Hij is werkelijk superaardig en ook nog eens aantrekkelijk, maar wat zijn toch zijn werkelijke motieven om naar Italië te komen? 

De volgens de korte samenvatting aangekondigde familiegeheimen van Sophie en Amy, zijn voor de lezer vrij snel te raden en ook de redenen van Levi om zijn tijd in hotel Casa Felice door te brengen liggen er duimendik bovenop. De schrijfster blijft er dan ook niet lang geheimzinnig over doen en onthult al snel hoe alles in elkaar zit. Het zijn dan ook niet de geheimen die het boek dragen, maar wel de personages en hoe zij ermee om gaan wanneer die geheimen worden onthuld. Allen krijgen iets te horen dat hun leven op de kop zet. Omdat nog niet iedereen open kaart wil spelen of juist beloftes wil doen om een geheim nog niet te vertellen, is er een constante spanning tussen de hoofdrolspelers.

Sue Moorcroft werkt haar verhaal goed uit. De personages komen al snel tot leven en de locatie is heerlijk zomers. Een hotel in de bergen van Italië met een hoop zon, pizza’s, echte Italiaanse koffie en driftige Italiaanse temperamenten. De diverse bij-personages die soms enigszins karikaturaal zijn aangezet, zorgen voor de nodige humor. Het is door de fijne schrijfstijl een boek dat lekker wegleest en door de zorgvuldige opbouw van het verhaal blijkt het moeilijk weg te leggen. Niet zozeer vanwege de geheimen, maar wel door de keuzes die de personages maken die grote gevolgen blijken te hebben.  

Het verhaal eindigt in Engeland, waar alle puzzelstukjes op hun plek blijken te vallen en dat is wel mooi gedaan, maar Moorcroft haalt er hier ineens een nieuwe verhaallijn bij over een dakloze jongen, alsof ze nog een stukje maatschappelijk probleem in haar boek wilde verwerken. Het valt uit de toon en past niet bij de rest van het boek, hoe goed bedoeld ook, het had net zo goed weggelaten kunnen worden. 

Die zomer in Italië is absoluut een zonnige feelgood roman met leuke personages in verschillende leeftijden, die allen iets moeten verwerken en elkaar hard nodig hebben. De combinatie van liefde, humor, Italiaanse zon en familiegeheimen levert een fijn verhaal op over de kracht van vriendschap en familie.