Prachtig vervolg op Café zon en zee

Jenny Colgan (1972) is geboren in Schotland, maar verhuisde regelmatig, zo woonde ze in Londen, Nederland, Frankrijk en Amerika om zich uiteindelijk te settelen iets ten noorden van Edinburgh. Ze is getrouwd en heeft drie kinderen en een hond. Ze is gek op cake, Dr Who, Converse sneakers en hele dikke boeken. Naast Feelgood romans schrijft ze ook kinderboeken en SF (o.a. Dr Who). Het eindeloze strand (2019) is na Café zon en zee (2018) en de novelle Een verre kust (2018), het derde boek over het eiland Mure en haar kleurrijke bewoners.    

In Het eindeloze strand gaat het verhaal uit de eerdere boeken verder. Flora is weer helemaal thuis op het eiland, maar echt tevreden is ze niet. Ze weet haar nieuwe café maar net draaiende te houden en haar grote liefde Joël is vaak weg van het eiland voor zijn werk. Joël heeft het drukke Londen achter zich gelaten en is gaan werken voor de rijke Colton die een hotel gaat openen op Mure, maar is nu nog drukker dan hij in Londen was en dat zet de liefde tussen Flora en Joël onder druk. De nieuwe arts Saïf die in Een verre kust zijn intrede deed op Mure is inmiddels aardig ingeburgerd. Maar hij hoopt elke dag op nieuws over zijn vrouw en kinderen die hij heeft achtergelaten in oorlogsgebied. Schooljuf Lorna tobt met het aantal leerlingen om de school open te houden en haar gevoelens voor Saïf. Voor Fintan, de jongste broer van Flora, gaat alles voor de wind: hij heeft in Colton zijn grote liefde gevonden en is gelukkiger dan ooit. Dat zijn genoeg ingrediënten voor een boeiend verhaal.    

Jenny Colgan heeft er werkelijk een prachtige roman van gemaakt. Het feit dat het een derde deel is en de hoofdpersonen al bekend zijn, geeft haar de ruimte om de personages te laten ontwikkelen en te laten groeien. In Het eindeloze strand krijgt de lezer de kans om verder mee te leven met de personages nadat het verhaal stopte in de vorige boeken. Dan blijkt dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is, net als in het echte leven gebeuren er dingen die ze niet voorzien, maar waar ze wel mee verder moeten.    

Het eindeloze strand is absoluut een feelgoodroman, maar Jenny Colgan schuwt zware thema's niet. Zo heeft de familie van Flora nog veel verdriet van het overlijden van haar moeder en komt er opnieuw een zware ziekte in het verhaal voorbij. Ook heeft ze ervoor gekozen om de vluchtelingenproblematiek op te nemen in het verhaal. Het personage Saïf laat het verhaal van de vluchteling zien en daarmee hoe moeilijk het is om een nieuw leven te beginnen in een totaal ander land, te moeten integreren met de constante angst voor achtergebleven familie en de enorme onzekerheid over de verblijfsvergunning.    

Het wordt nergens te zwaar of ongemakkelijk, maar Colgan weet de lezer wel te raken. Geschreven in een fijne schrijfstijl is het een boek met humor, liefde en ook de nodige dramatiek, wat makkelijk leest en een goed gevoel achterlaat. Net als het eerste boek begint het met een voorwoord van Jenny en een plattegrond van het eiland en het boek sluit af met een serie recepten aan het einde. Dit boek kan zelfstandig worden gelezen, maar om de groei van de personages te zien en het verhaal volledig te begrijpen is het aan te raden om eerst de andere twee boeken over Mure te lezen.    

Het eindeloze strand is geen zoetsappige roman, maar een herkenbaar verhaal met genoeg diepgang gesitueerd op een prachtige locatie die net als in de vorige delen levendig wordt beschreven. Je voelt het zand tussen je tenen en de wind door je haren, samen met de personages ben je op Mure! Afscheid nemen van Mure valt zwaar, maar gelukkig is deel vier onderweg: An Island Christmas (Nederlandse titel nog niet bekend).