Prachtige roman met bijzondere vader-dochter-relatie

Keith Stuart (1971) is journalist en schrijft artikelen over gamen en games sinds 1995. Eerst voor de tijdschriften Edge en PC Gamer, later als game editor voor de Guardian. Hij is vader van twee zoons, waarvan een is gediagnosticeerd met autisme. Om met hem te kunnen communiceren ging hij met beide zoons computerspelletjes spelen, onder andere Minecraft. Die ervaringen waren de basis voor zijn debuutroman Blokkenjongen (2016) / A boy made of blocks. In zijn nieuwe roman Het hele leven in een keer (2019) / Days of Wonder, beschrijft hij opnieuw een bijzondere vader-kind-relatie.    

Vader Tom is directeur van Het Willow Tree Theatre, een klein theater in Somerset met een vaste toneelgroep waarvan de deelnemers allen iets uit hun leven lijken te ontvluchten en een veilige plek in het theater vinden. Dochter Hannah heeft een ernstig hartprobleem, al vanaf haar vierde is dat bekend. Ze leeft op medicatie maar weet zich best goed te redden. Inmiddels is ze vijftien en een echte puber en wil zich ook zo gedragen, maar haar ziekte zit haar in de weg. Moeder Elizabeth is al tien jaar weg, die kon het leven binnen een huwelijk met een ziek kind niet aan.    

In het leven van Tom en Hannah gebeuren er ineens een hoop dingen tegelijk. De hartproblemen van Hannah nemen ernstige vormen aan. Ze realiseert zich dat als zij er niet meer is, haar vader alleen achter zal blijven en ze zet hem aan tot daten. Die dates verlopen redelijk rampzalig, maar Tom is er ook met zijn gedachten niet bij want de gemeente wil het theater verkopen en slopen. De toneelgroep besluit de handen ineen te slaan om het theater te redden en dat terwijl ze allen hun eigen problemen hebben. En dan besluit ook Elizabeth weer terug te komen.    

Het is een boek vol zware thema's als ziekte, dood, scheiding en depressie maar toch past het allemaal in het verhaal en is het echt een feelgoodroman waarin ook veel ruimte is voor humor, vriendschap en liefde. De wijze waarop de personages ondanks hun eigen problemen optimistisch blijven en elkaar steunen is dan ook de grote kracht van dit boek. De rode lijn in het boek is het theater en de magie van de verhalen.    

‘Met verhalen proberen we betekenis te geven aan de wereld en proberen we de dingen die ons overkomen te onthouden en over te brengen. We houden ze in stand en geven ze aan elkaar door als geschenken. Verhalen gaan over overleven en zolang er leven is, zijn er verhalen.’    

Het boek is geschreven vanuit twee perspectieven, Tom en Hannah vertellen afwisselend een deel van het verhaal en dat werkt goed. De verhalen vullen elkaar aan en de lezer krijgt zo alle informatie vanuit een volwassen visie en die vanuit een puber gezien. Het personage Hannah is hierbij goed neergezet, ze is een gewoon pubermeisje dat naar school gaat en keuzes moet maken over een toekomst die niet vanzelfsprekend is en krijgt te maken met een eerste verliefdheid. Maar het verhaal laat ook een jonge vrouw zien die al veel volwassener is dan ze zou moeten zijn door haar ziekte. De problemen waar Tom tegenaan loopt, zoals zijn zorgen om Hannah en het theater en de terugkeer van Elizabeth, zijn realistisch en goed en met de nodige humor uitgewerkt. Tussendoor zijn er nog enkele brieven geplaatst die Hannah schrijft aan Willow. Wie Willow is wordt aan het einde van het boek duidelijk. De schrijfstijl is vlot en helder en het verhaal heeft genoeg momenten waardoor de lezer verrast kan worden.    

Het hele leven in een keer is een prachtige roman waarbij een bijzondere vader-dochter-relatie wordt uitgewerkt tot een realistisch verhaal in een decor van theater en verhalen vol magie. Met verrassende wendingen en goed uitgewerkte personages is het een boek met humor en verdriet, maar vooral met veel liefde en vriendschappen en een sterk saamhorigheidsgevoel.