Subtiele humor in een bijzonder debuut

1976 Grace en haar vriendinnetje Tilly wonen in een klein dorpje. Iedereen kent elkaar. Het is vakantie en het warm, heel erg warm.
Mevrouw Creasy, één van de bewoonsters van het dorpje is verdwenen, zomaar op een maandag. Grace en Tilly willen ervoor zorgen dat ze terug komt. Als de dominee zegt dat wanneer ze God vinden, dat alles dan goed komt, gaan de twee jonge dames op zoek.

Het is een zoektocht, maar wat zullen ze vinden. De bewoners van het kleine dorpje kent elkaar, maar kennen ze elkaar wel echt? als lezer kom je er langzaam achter dat achter iedere voordeur wel een geheim schuilgaat. Sommige worden bekend, andere blijven achter gesloten deuren.

Dan is er nog een geheim, in het verleden is er iets gebeurd, en één bewoner is sindsdien een paria. Maar wat is er in 1967 precies voorgevallen?
In korte hoofdstukken wordt het verhaal van Grace verteld in ik-vorm. Daarnaast wordt afgewisseld met korte hoofdstukken van 1967 door een alwetende verteller. Bijzonder is de volgorde van die hoofdstukken uit het verleden.

De titel van het boek komt regelmatig terug in het boek. Aan de hand van een bijbel-citaat en de zoektocht van de meisjes, heeft het boek af en toe een religieus tintje. Dat is echter alleen in het belang van het verhaal en is niet overheersend.
De uitspraken van Tilly zijn naïef, maar bevatten daardoor vaak veel waarheid.

Waar in het boek nergens uitgesproken wordt wat er precies aan de hand is, wordt het dorpsgebeuren toch geheel duidelijk voor de lezer.

Het leest erg vlot, het laat je nadenken en ook genieten. Subtiele humor is terug te vinden in die bijzondere debuut van Joanna Cannon.