Op briljante wijze spelen met taal

Kunt U mij de weg naar Hamelen vertellen meneer? Het was een geweldige serie in de in de jaren 1972 tm 1976 met Rob de Nijs en Loekie Knol, gebaseerd op het Duitse sprookje de Rattenvanger van Hamelen. De serie was geschreven door Harrie Geelen en bestond uit 45 afleveringen en zat vol met liedjes. Van de serie zijn maar enkele afleveringen bewaard gebleven. Na de serie kwam er in 2003 en 2004 een musical met Kasper van Kooten en Chantal Janzen in de hoofdrol. Ook weer vol liedjes die lang blijven hangen. Nu is er een trilogie waarin alles zit waar Harrie Geelen niets mee kon in de tv serie, geen gedoe met zwaartekracht, ruimte en geld en dat levert een boeiend, avontuurlijk en onvergetelijk verhaal op.

In Op weg naar Voorgoed begint het verhaal zoals we het kennen. De rattenvanger die de stad Hamelen verlost van een rattenplaag, maar die wanneer hij niet volgens afspraak wordt uitbetaald in goud, terug komt met zijn fluit en alle kinderen meeneemt en per ongeluk ook vier volwassenen: Betram Bierenbroodspot, Lidwientje Walg, Aernout Koffij en Hilderbrandt Brom. Klinkende namen en voor menig liefhebber van de serie ook onvergetelijke personages.

In Op weg naar Voorgoed komen de Hamelaars terecht in de wereld achter berg Kei, waar niets is wat het lijkt en alles anders is. Alle uitdrukkingen die ze kennen worden daar letterlijk genomen en alles kan. Het is tijdens het lezen dan ook iedere keer een verrassing welke bekende uitdrukking ineens een hele nieuwe insteek krijgt.
Het is een nieuwe wereld vol elfen, kabouters, kobolden, trollen, reuzen, heksen, tovenaars, prinsen en prinsessen, in een land waarin iedereen weet dat mensen niet bestaan.
Het vliegend tapijt Kamerbreed is er natuurlijk ook, net als vliegende koffers en tronen, onzichtbaarheids hoeden en petten, lakentje dekje noem het maar en je vind het in de wereld van Voorgoed.

"Leuk he?"zei Aernout, "Als je zo'n ding aan je oor houdt hoor je de zee!''
"De zee?" zei Ambternaar Ogterop Eén kortaf. "Welnee. Dat is een sprookje!"

Het is ongelofelijk wat Harrie Geelen heeft bedacht voor zijn personages in het verhaal. Naast de vier genoemde grote mensen, zijn er van de meegenomen kinderen ook een aantal zeer doortastende kinderen die grote avonturen beleven. Barendje, Hilletje, Ben, Jesse, Jochempje, Hektor, Siemke, Jasmijntje en Klaartje gaan net zo hard op onderzoek uit en helpen grote problemen op te lossen.
Het gaat allemaal in een flink tempo, constante perspectief wisselingen volgen elkaar snel op en als lezers raak je steeds verder verstrikt in het verhaal van Op weg naar Voorgoed en raak je verdwaald met de Hamelaars in een nieuwe vreemde wereld. Al lezende worden nieuwe termen doodnormaal, waarna het lezen van de grootste onzin achter elkaar heel gewoon is en zelfs compleet logisch klinkt.

"Kuddegeest, Van Bier. De Gullikers zijn van laag allooi. Ze benevelen de kluit. Smeren u kruipoliën aan. Vandaar de geur van de onderdanigheid. Ruik hoe de reuk riekt."

"Op een zwart kleed, ze zaten in een volle kooi. En Loei van Jewelste was erbij. Op de rug van een prins. Dan gaat de reis naar Dijn."

Geelen speelt constant met taal en doet dat op briljante wijze. Het zit vol humor en het lezen van dit boek is dan ook gewoon heel erg leuk door de vele herkenbare uitdrukkingen die hetzelfde zijn en toch anders.

Deel 1 van 'Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen' heeft de prinsentoto als rode lijn, waarin prinsen strijden om de hand van prinses Madeleine, met natuurlijk de favoriet Prins Tor en de slechte prins Guurt van Garp. Maar er gebeurt zoveel meer dat het niet in een boek van 600 pagina's past. Het verhaal gaat verder in deel 2 en 3 die gebonden zijn in een boek van bijna 1000 pagina's wat veel lijkt, maar absoluut geen straf is, want als lezer ben je al zover verdwenen en verdwaald in het verhaal van Voorgoed dat stoppen geen optie meer is.