Schrijnend, maar vluchtig

Op de kaft zien we de vierjarige Samuel samen met Osho tijdens een inwijdingsritueel. Met onder de titel de tekst: Een ongewoon coming of age-verhaal tegen de achtergrond van de beroemde Bhagwan-beweging. Een verhaal waarbij de ontwikkeling richting volwassenheid centraal staat, dat is het zeker. En zoals belooft, blijft de beroemde Bhagwan-beweging ook werkelijk op de achtergrond. Het omslag doet door de foto anders vermoeden.  

In Prins van liefde krijgen we een persoonlijk kijkje in het leven van auteur Samuel Vermeulen. In een commune in Beuningen ziet Samuel het levenslicht. Zijn ouders zijn volgelingen van de Bhagwan-beweging, ook wel sannyasins genoemd. Bhagwan Shri Rajneesh (Osho) is de stichter en inspirator van de Bhagwan-beweging. Samuel maakt al veel mee in zijn jonge leven. Zijn vader is na zijn geboorte weinig meer in beeld; hij groeit voornamelijk op bij zijn moeder. In de winter ging hij met zijn ouders, die voor deze gelegenheid weer bij elkaar kwamen, naar de ashram (leefgemeenschap) van Osho in Poona, India. Met een nieuwe naam en omhangen met een ketting keerde hij terug naar Nederland: Samuel, Prins van Liefde.  

Maar dan gaat het mis. Moeder Marion’s contact met de realiteit is zo ernstig verstoord dat ze opgenomen moet worden in een psychiatrische kliniek in Eindhoven. Diagnose: schizofrenie. Samuel komt weer bij zijn vader terecht die samenwoont met voormalig prostituee Tina. Niet lang daarna wordt vader Jaap samen met Tina opgepakt in Zweden in verband met een drugstransport en belandt daar achter de tralies. Samuel is dan zes jaar oud en wordt tijdelijk bij zijn oma van moederskant ondergebracht. Uiteindelijk komt hij terecht in het gezin van de broer van zijn vader. Opmerkelijk is dat hij ondanks alle ellende die hij meemaakt respectvol en zonder verwijten blijft in zijn vertelling, zowel naar zijn ouders als naar zijn pleegouders.  

De hoofdstukken worden afgewisseld met memoires en brieven geschreven door vader Jaap. Middenin het boek staan acht bladzijden met kleurenfoto’s waardoor het verhaal bij de lezer visueel wordt. Door de korte hoofdstukken lees je moeiteloos verder. Opvallend is hoe luchtig er geschreven wordt over zeer indringende gebeurtenissen. Samuel lijkt een erg meegaand en een makkelijk kind, hoewel vreselijke dingen en veel onveiligheid zijn leven beheersen. Doordat de lezer geen werkelijke toegang tot zijn gevoelsleven krijgt, blijft het verhaal schrijnend, maar vluchtig. Los van de laatste bladzijden komen we niet ècht dichtbij. Het is een verhaal waarbij de lezer de traumatische gebeurtenissen bijna als een groots avontuur voorgeschoteld krijgt, en daardoor minder bij de verwonding van het kind komt. Dat daargelaten is het een vlot geschreven boek over een onalledaagse jeugd. Met een goed einde, Vermeulen is momenteel een succesvol advocaat.