Zelfs mijn naam is niet meer van mij

“Sommige dingen zijn van jou omdat je ermee bent geboren, je DNA, de kleur van je ogen, en andere dingen worden van jou omdat ze een deel van je zijn, een deel van de persoon die jij besluit te zijn.”

Wat zou jij doen wanneer je moeder de erfelijke ziekte Huntington had? Zou jij je laten testen? Katie Dale stelt dit onbelichte en meestal onbegrepen onderwerp aan de kaak in Het leven van de ander. Via een clichématig, maar zeer aantrekkelijk en meeslepend verhaal laat ze ons huilen, lachen en nadenken.

Rosies moeder Trudie overlijdt op jonge leeftijd aan de erfelijke ziekte Huntington. Rosie staat voor een dilemma: zal ze zich laten testen of niet. Dan hoort ze van buurvrouw Sarah dat zij haar met een andere baby verwisseld heeft: Rosie is niet de dochter van Trudie en zal geen drager zijn van het Huntington-gen. Holly gaat op zoek naar haar echte moeder en komt daarbij Holly tegen, het meisje met wie ze verwisseld is. Wat moet ze vertellen? Wie is haar familie? Hoe zal de toekomst eruitzien?

“Wat zegt een naam? Zou niet een roos, wanneer ze anders heette, even lieflijk geuren?”
Het eerste deel van dit boek start met een perfect gekozen motto uit Romeo en Julia. Dale sleept je mee in het emotionele leven van Rosie. De vlotte schrijfstijl, de herkenbare dialogen en het hoge verhaaltempo met vele gebeurtenissen zorgen ervoor dat je gedachten het verhaal geen moment verlaten. De dilemma’s van Rosie, haar verdriet en haar toekomstplannen: je deelt alles met haar. Opmerkingen als “Kijk eens wie we daar hebben! De dochter van die Gekke Kenning!” veroorzaken bij jezelf ook een gevoel van boosheid en verdriet. Daarbij wisselt Dale Rosies verhaal af met het verhaal van een onbekende vrouw en brengt ze spanning aan. Wie is deze vrouw? Wat is er met haar aan de hand? Pas later in het verhaal worden je vermoedens bevestigd. In het tweede deel van het verhaal laat Dale Rosie en Holly afwisselend aan het woord en beschrijft ze beide meiden zo levensecht dat je voor beide personages begrip krijgt. De woede van Holly lijkt logisch, Rosies geluk en onschuld begrijp je ook.

Vanaf het moment dat Rosie Holly en haar vader Jack ontmoet neemt het tempo toe. Helaas is het tempo in het boek soms te hoog, waardoor verhaalelementen onlogisch worden. Zo gaat Rosie vrijwel direct nadat ze Sarahs bekentenis heeft gehoord op zoek naar haar moeder en krijgt ze alle informatie wel heel makkelijk van de verschillende instanties. Waar is de privacy? Daarbij lijkt Jack Rosies op het oog onwerkelijke verhaal over de babywisseling direct te geloven. Is dat niet wat heel kort door de bocht?

Helaas maakt Dale gebruik van veel clichématigheden. De moeder van Rosie blijkt een bekende ster te zijn, natuurlijk wil Holly wraak op Rosie, personages komen precies op het verkeerde moment een kamer binnen en liefdesrelaties lopen stuk door allerlei misverstanden; we kennen het wel. Desalniettemin zorgen deze clichématigheden juist voor een aantrekkelijk en romantisch verhaal. Stiekem genieten we allemaal wanneer Rosies telefoontje precies op het verkeerde moment komt en al die wendingen rondom wie wiens kind is, bezorgen ons een gevoel van medeleven en leedvermaak.

Dale gebruikt Rosies verhaal om de vreselijke ziekte Huntington bespreekbaar te maken. Ze maakt een onbegrepen ziekte op deze manier een beetje begrijpelijk, toont ons het verdriet en de dilemma’s van Huntington-patiënten. 

Met Het leven van de ander  heeft Dale een bijzonder, maar vooral aantrekkelijk verhaal neergezet waarbij je kunt genieten van begin tot einde. Ondanks dat het verhaal simpel en voorspelbaar is, leef je enorm mee met Rosie en Holly en wil je het verhaal in één ruk uitlezen. Dale maakt morele dilemma’s bespreekbaar en zorgt dat je na gaat denken: zou jij je in zo’n geval laten testen? Moet je iedereen altijd de waarheid vertellen? “Sommige dingen zijn kostbaarder dan de waarheid.”