Een succesvolle stoomlocomotief

Na Eén van ons liegt komt Karen M. McManus opnieuw met een young adult-thriller. Waar haar eerdere boek een fragmentarische sfeer en oppervlakkig gehalte had, is dat in Twee kunnen een geheim bewaren anders. De thriller, met als volledige titel Twee kunnen een geheim bewaren als er één dood is, moet net als McManus’ eerste boek op gang komen, maar bloeit vervolgens wel uit tot de gehoopte spannende thriller die de titel doet vermoeden.    

Nadat moeder Sadie opgenomen wordt in een afkickkliniek moet de tweeling Ellery en Ezra tijdelijk bij hun oma in Echo Ridge verblijven. Op de dag dat ze aankomen, is het weer echter slecht en onderweg stuiten ze op een probleem dat de voorbode van een gruwelijk verblijf in de stad zal blijken: ‘En naar de bewegingloze figuur die precies in het midden ervan ligt: onder het bloed en met zijn hals in een rare hoek en zijn ogen wijd open, starend in het niets.’ Ellery en Ezra komen terecht in de stad waar vijf jaar eerder het meisje Lacey vermoord werd, waar hun moeders zus het leven liet en waar Malcolm als broer van Declan (verdachte van de moord op Lacey) een zwaar leven heeft bij zijn stiefvader en stiefzus. Al snel blijkt de rust in de stad opnieuw verstoord te worden. De moordenaar van eerder laat wederom van zich horen.    

Natuurlijk scoort een verhaal met moord en doodslag meestal bij voorbaat al punten. Moeilijk is dan echter een plot zo op te bouwen dat het interessant blijft en niet voorspelbaar dreigt te worden. McManus doet dit door haar verhaal op te knippen in twee perspectieven: dat van Ellery en dat van Malcolm. Met Ellery zet ze een nieuwsgierig meisje neer, dat hier en daar opgelegd nieuwsgierig lijkt, maar zeker op sympathie van de lezer kan rekenen. Bij Malcolm is dat in eerste instantie anders. Hij is de broer van Declan en kan daarom niet veel goed doen. Toch zorgt McManus er met haar volledige beschrijvingen voor dat Malcolm al snel het onschuldige slachtoffer van het geheel lijkt. Beide personages nemen hun eigen geschiedenis mee en kennen elkaars verleden nauwelijks tot niet. Als lezer heb je direct een goede voorsprong en daar gaat McManus handig mee om. Ze is selectief in het geven van informatie en zorgt op die manier voor een krachtig rookgordijn als het gaat om de dader en zijn of haar beweegredenen.    

Helemaal buiten de clichéhoek blijft McManus helaas niet. Zowel Malcolm als andere personages - zoals buurtbewoner Vince of stiefzusje Katrin - komen overeen met stereotyperingen als de opgelegde dader (aan de drank, diep gezonken, geweld) of de verwende rijkeluisdochter. Dit werkt helaas automatisch een clichématige start van het verhaal in de hand. De manier waarop McManus de school inricht, met een Mean Girls-achtig trio en een Homecoming mét hofhouding, of de vormgeving van de politieonderzoeken ontwikkelt, laat elk verrassingseffect verdwijnen.    

Gelukkig verandert dit in de loop van het verhaal. De vele lijntjes die McManus in haar verhaal opwerpt, maken dat je in de plot wilt verdwijnen en niet omkijkt naar uitgewerkte onderwerpen of het ‘waarom’. Je wilt in de schoenen van Ellery gaan staan: je voert het onderzoek het liefst zelf uit. Sterke dialogen, soms overlopend van sarcasme, helpen daarbij. McManus werkt op die manier elk type uit tot een zelfstandig persoon met een eigen stem. Bovendien bouwt ze de spanningslijn in het verhaal gedegen en goed gefundeerd op. Ze schept een wereld vol mysterie waarin iedereen, de een soms te expliciet opgelegd en de ander impliciet aanwezig, de dader kan zijn.    

Hoewel McManus de geest van het ‘te snelle einde’ uit de fles heeft laten ontsnappen en daarmee oplossing op oplossing te vroeg laat komen, weet ze de lezer toch bij de kladden te grijpen. Ze laat je houden van mensen van wie je misschien niet zou moeten houden en heeft daarmee een gouden element in handen. Twee kunnen een geheim bewaren is dé stoomlocomotief onder de thrillers.