Sfeervol en spannend verhaal in een uitstekend uitgewerkte wereld

De lezer leert Çeda kennen als een gladiator in de vechtkuilen van de woestijnstad Sharakhai. In de openingsscene geeft ze een staaltje van haar krijgsvaardigheid en de lezer zit direct midden in het verhaal en de fantastische wereld die Bradley Beaulieu heeft gecreëerd. Maar ze is meer dan een kuilvechter: ze vervoert geheime pakketten voor schimmige cliënten, geeft zwaardvechtles, spioneert en zoekt manieren om de heersers van Sharakhai te vernietigen. De twaalf koningen van de stad blijven lange tijd enigmatische figuren, die in hun paleizen op de gefortificeerde heuvel Tauriyat wonen, maar hun invloed en macht is in elk hoofdstuk voelbaar. De wil van de koningen wordt kracht bijgezet door de gevreesde Klingmaagden, lijfwachten van de koningen, de Zilversperen, de stadswacht, en de asirim, duistere wezens die de stad elke maand teisteren. Woestijnstammen, agenten van omringende landen, opstandelingengroepen en bendes zorgen voor een gevaarlijke dynamiek in de stad.

Çeda is een veelzijdig en interessant personage, dat je heel goed leert kennen. Het grootste deel van het verhaal wordt vanuit haar verteld, voornamelijk in het ‘heden’, maar ook voor een flink deel in haar jeugd. Dat zorgt voor een goede dosering van onthullingen en achtergronden, waardoor de lezer de wereld steeds beter leert begrijpen, zonder dat er blokken informatie gedropt hoeven te worden. Geschiedenis, politiek, religie en magie zijn volledig verweven in de tekst en komen zo op natuurlijke wijze en op de juiste momenten naar voren, tussen de uitstekende beschrijvingen van de omgeving en sfeer. De geuren van de specerijenmarkt gaan naadloos over in de paniek door een onverwachte aanval of de spanning van een geheime missie: het klopt allemaal.

Naast Ceda’s hoofdrol zijn er nog een aantal personages die aan het woord komen, waardoor het verhaal en de wereld extra diepte krijgen. Ook de stad Sharakhai is een bijna een hoofdpersoon, zozeer komt de stad tot leven. De prachtige kaart helpt daar nog verder bij: je leert de stad steeds beter kennen. Het is een mysterieuze plaats, met een 1001 nachtensfeer en veel Arabische details, zoals de hidjab waarmee Ceda haar identiteit verhult en de shamshir-zwaarden die de meeste krijgers dragen.

Het verhaal ontspint zich in hoog tempo, met af en toe scherpe wendingen en schokkende twists. De mysteries rond de koningen, magie en godenwereld hebben een mooie diepgang en details komen alleen naar voren als dat logisch is in de gebeurtenissen. Geen uitgebreide uitleg dus, maar natuurlijke, vloeiende onthullingen, waarbij de lezer soms mee kan puzzelen. Alle details, onthullingen en scenes grijpen in elkaar ter versterking van het verhaal.

De actie en het geweld zijn sterk en geloofwaardig beschreven, wat doet vermoeden dat Beaulieu daar of ervaring mee heeft, of goed onderzoek heeft gedaan. In de Midden-Oosterse sferen valt een Japans detail wel uit de toon: de bamboezwaarden waarmee men oefent, worden ‘shinai’ genoemd, net als in kendo.

Later in het boek kabbelt het verhaal een beetje, maar dat geeft het ook een realistische sfeer: ook de personages van dit verhaal moeten af en toe herstellen, of onderzoek doen, of op nieuwe ideeën komen. Dit wordt ruimschoots goed gemaakt door de sfeer, het mysterie en de wendingen, zelfs al zie je een aantal daarvan wel aankomen.

De twaalf koningen van Sharakhai is een goed geschreven, sfeervol verhaal in een uitstekend uitgewerkte wereld. Dit is epische fantasy zoals het moet: vernieuwend en toch herkenbaar, spannend en meeslepend. En ook nog eens mooi vertaald door Richard Heufkens.