Start ijzersterk, verzandt in absurditeiten

Stephen Vondels is de zevende zoon van Anna Schaeverlinghe en daarom is koning Boudewijn zijn peter, zoals gebruikelijk in België. Het is 1993, Boudewijn is net overleden, en Vondels, auteur, kampt al vijf jaar met een schrijversblok. Zijn vorige boeken, met seriepersonage Charlie Vance in de hoofdrol, waren slechts bescheiden successen en om in de kost te voorzien, werkt hij daarom als filmprojectionist in Cinema Tivoli in de Draakstraat in Antwerpen. Als hij op een dag op het terras van zijn stamcafé zit te wachten op inspiratie, ziet hij een bloedmooie dame voorbijkomen. Hij noemt haar in zijn fantasie Natascha en gaat haar achtervolgen met als doel haar een hoofdpersonage in zijn nieuwe boek te maken. Dit blijft niet zonder gevolgen. De inspiratie stapelt zich op, en al snel wordt werkelijkheid gekker dan fictie.  

Patrick Conrad (1945) is naast dichter en filmmaker ook schrijver van romans. De meeste van zijn boeken vallen onder de categorie misdaadroman. Vroeger noemde de uitgever ze thrillers maar zijn huidige uitgeverij, Vrijdag, maakte daar enige jaren geleden roman noir van en sindsdien is elk van Conrads suspenseboeken verschenen met die twee woorden prominent op het voorblad. Conrad werd al in meerdere talen vertaald en met Limousine uit 1994 lukte het hem exact twintig jaar later ook om in Amerika verfilmd te worden. Met zijn romans won hij onder andere de Diamanten Kogel en de Hercule Poirotprijs, twee in het oog springende prijzen wat betreft spannende boeken in Nederland en Vlaanderen. Good night, Charlie is zijn vierentwintigste roman. Met de dichtbundels erbij springt de teller naar veertig.  

Good night, Charlie speelt zich grotendeels af in en rond de Antwerpse buurt Zurenborg. 1993 is nog niet ver weg maar toch ademt het boek een veel oudere, volksere sfeer uit. De omgeving lijkt, op wat details na, uit de zeventiger of vroege tachtiger jaren te zijn geplukt. Ook de personages stammen schijnbaar uit de generatie van twee decennia daarvoor. Ze krijgen bijnamen als Stijve Staf en Tijger Lilly en dat geeft hen iets puurs, triests en authentieks. Ze passen op die manier daadwerkelijk naadloos binnen het roman noir-gegeven. De enigszins absurde humor die nooit veraf is, komt zo ook meer uit de verf. De mooie cover, die de indruk wekt dat het boek wat verweerd is, past eveneens perfect bij de hele sfeer die de inhoud uitdraagt.  

De inleiding, met koning Boudewijn die net overleden is, en waarin de troonsovergang tussen Boudewijn en zijn vader wordt geschetst, is weinig relevant en laat even vermoeden dat het een heel ander soort boek gaat worden dan het uiteindelijk is. Maar al snel krijgt Conrad de juiste toon te pakken en krijgen we een tweede start, waarmee het boek meteen blijft aanzetten tot verder lezen. De mysterieuze Natascha, Vondels, en Vondels’ vrienden draaien om elkaar heen met een aanstekelijke joie de vivre. Veel joie is daarin overigens niet terug te vinden, want vrijwel alle personages vertonen melancholisch en depressief gedrag. Het samenspel van de romanfiguren die elkaars trieste levens verrijken, met daarbovenop het mysterie rond Natascha, maken het lezen van Good night, Charlie nu net zo prettig.  

Wie zich de tv-serie Twin Peaks herinnert, weet vast nog wel dat ze ijzersterk en razend spannend begon maar dat ze, naarmate ze vorderde, steeds vreemder werd. Hetzelfde kan helaas ook van dit boek gezegd worden. Ergens in de loop van de tweede boekhelft begint het verhaal te kabbelen en nemen overdreven absurditeiten en anomalieën de bovenhand. Er zit geen vooruitgang meer in de plot en Vondels zelf gaat zich alsmaar irrationeler gedragen. Dat, en de steeds frequentere dagdromen (die dichter aanleunen bij hallucinaties), halen de lol eraf. Ook de eerste ontknoping (ja, er zijn er twee) heeft een te hoog van-de-pot-gerukt-gehalte om lezenswaard te zijn. De tweede ontknoping verklaart alles en bewijst dat het concept goed in elkaar zit, maar kan de veel eerder ingezette verzwakking niet meer compenseren.