Verdere uitdieping van Valtada levert aardige vondsten op

Ilèny is een Echonimf of Fleuriveller. Zij is erg afhankelijk van licht en kleur om haar heen. In donkere oorden overleeft zij niet. Op een dag wordt zij door een woudgeest naar de donkere onderlaag van de Valta gelokt, waar amper licht is. Hij betovert haar en laat haar denken dat het daar veilig is, wat haar bijna het leven kost. Djaim is een Rotsnimf, maar hij heeft een handicap. In tegenstelling tot andere Rotsnimfen kan hij niet verstenen en daarom mocht hij niet met de andere Nimfen op krijgstocht tegen Yirisith, die de Valta bedreigt. Hij weet Ilèny op het nippertje te redden. Waarom de onschuldige Ilèny een doelwit was, begrijpen ze echter niet.

Ilèny en Djaim zijn twee nieuwe spilfiguren in de nieuwste roman van Garvin Pouw (1977). Schimmenstorm is het vervolg op Pouws in 2017 verschenen debuut Schaduwkoningin. In dit debuut maakte de lezer onder andere kennis met Riviernimf Nîve en met Vleugelnimf Ayen. Zij keren terug om twee van de hoofdrollen op zich te nemen. Na hun avontuur in en rond de Licht-Val, vinden zij een onbekende Nara-vrouw. De vrouw weet niet wie ze is of hoe ze heet en heeft geen herinneringen aan haar vroegere leven. Hoe ze in de Valta terechtgekomen is, een plaats ver weg van waar de Nara wonen, is een mysterie. Ayen gelooft sterk in de profetie die zegt dat de verdwenen Godinne in mensengedaante terug zal keren om de Valta te redden van het Kwaad. Is deze vrouw haar reïncarnatie?  

De gebeurtenissen brengen deze vijf personages samen. Opgejaagd door schimmen die hen willen overnemen, zien ze zich genoodzaakt op zoek te gaan naar de antwoorden op hun vragen.  

Schimmenstorm vangt aan waar Schaduwkoningin eindigde. Dit nieuwste boek losstaand lezen kan, maar is niet aangewezen. Meer nog: het boek slaat ook een brug naar de gebeurtenissen uit de twee andere boeken van Pouw die recent verschenen en de eerste delen vormen van De kronieken van Azeria. Meteen wordt nu ook duidelijk waarom deze kronieken zo kort voor Schimmenstorm nog zijn uitgebracht. Schimmenstorm na Schaduwkoningin te lezen zonder de andere twee boeken er eerst tussen te nemen, kan eventueel wel, maar het scheelt toch een boel leesplezier. De lezer zal dan vele hints niet oppikken en dat is zonde.  

De zwakte van Pouw, die ook in vorige boekrecensies werd aangehaald, is spelling en schrijfstijl. Een handvol dt-fouten blijft aanwezig en geregeld ontsiert een merkwaardige zin het manuscript. In vergelijking met de vorige boeken is er wel een aanzienlijke verbetering merkbaar in het gebruik van incorrecte spaties. Woorden die aan elkaar horen, staan nu meestal ook netjes aan elkaar. Een positieve evolutie die laat verhopen dat ook de andere minpunten mettertijd uit de wereld worden geholpen.  

Inhoudelijk is deze vierde literaire spruit van Pouw weer helemaal top. Wie de vorige boeken las, weet wat te verwachten. Het boek is op dezelfde leest geschoeid, wat betekent dat we opnieuw kunnen genieten van sprookjesachtige wezens met unieke eigenschappen, magische wouden die bestaan uit meerdere niveaus met ieder een heel eigen ecosysteem, en feilbare personages die worstelen met hun identiteit. Pouw is vooral heel sterk in het bedenken van nieuwe elementen die de wereld steeds meer gestalte geven en schenkt daar ook veel aandacht aan. Beschrijvingen van landschappen, bijzondere dieren en hogere levensvormen nemen zoals altijd veel plaats in. Kennismaken met de feeërieke nieuwigheden vormt een groot deel van het leesplezier. Het verhaal zelf is opnieuw een variant op de klassieke strijd tussen Goed en Kwaad. Weinig high fantasy ontkomt aan dit thema en ook Pouw maakt er dankbaar gebruik van. De schrijver moet erover waken dat hij in de toekomst ook wel eens uit een ander vaatje gaat tappen, maar nu werkt het nog uitstekend. Schimmenstorm is alweer een originele en boeiende uitbreiding van de serie die fans van de vorige boeken zeer zullen smaken.