Lezersrecensie
Fijn eerste deel
Qelarha is graag bij haar tante Roshya, die haar de beginselen van het vak als heler leert. Hun dorpsgenoten behandelen Roshya echter als vuil, omdat ze een elvelaar is. Zij heeft acht jaar bij de elven gewoond en dit heeft haar veranderd. Ze waarschuwt haar nichtje dan ook om de elven nooit in de ogen te kijken, want dan kunnen ze een band, lathrain, laten ontstaan en ben je aan hun grillen overgeleverd. De elfen vinden mensen inferieur aan henzelf, maar nemen ze in huis om ze te heropvoeden. Dat dit geen onverdeeld succes is, begrijpen ze niet. Desondanks gaan ze gewoon op oude voet verder. De elf Dalnohr zet zijn zinnen op Qelarha, maar stuit daarbij op een onverwacht verzet. Een gewaarschuwd mens telt immers voor twee en Qelarha is niet van plan om zich zomaar aan de elf te onderwerpen.
Het verhaal wordt vanuit twee perspectieven geschreven die elkaar steeds afwisselen, namelijk dat van het mensenmeisje Qelarha en dat van de elf Dalnohr. Op deze manier leer je beide personages en hun werelden goed kennen. Toch levert dit niet veel begrip voor de elfen op. Hun wrede manier van omgaan met mensen is fout en alhoewel het vooral vanuit hun gevoel van superioriteit is dat ze nooit gecheckt hebben hoe het naderhand met hun mensjes gaat, komt het toch wat dom over dat ze maar niet begrijpen waarom hun heropvoeding niet het gewenste effect heeft. De afkeer die de mensen van de elfen hebben wordt erg invoelbaar voor de lezer.
De band is het eerste deel van een tweeluik en dat is te merken aan het verhaal. Er is veel aandacht voor de opbouw van de wereld en het neerzetten van de personages. Dat is overigens zeer geslaagd, Anna López Dekker heeft een boeiende wereld gecreëerd, beschreven met een zeer prettige schrijfstijl. Toch zijn er momenten dat het tempo wat omhoog mag. Er wordt bijvoorbeeld zeer uitgebreid beschreven hoe Qelarha door haar elf behandeld wordt, op een gegeven moment is het wel duidelijk dat die manier niet goed is. Er worden wel een aantal spannende elementen geïntroduceerd. Zo is er de Ziekte die elfen niet kunnen genezen en zijn er sporen van zwarte magie ontdekt. Het echte avontuur moet echter nog beginnen, daarvoor is het wachten op het volgende deel!
Het verhaal wordt vanuit twee perspectieven geschreven die elkaar steeds afwisselen, namelijk dat van het mensenmeisje Qelarha en dat van de elf Dalnohr. Op deze manier leer je beide personages en hun werelden goed kennen. Toch levert dit niet veel begrip voor de elfen op. Hun wrede manier van omgaan met mensen is fout en alhoewel het vooral vanuit hun gevoel van superioriteit is dat ze nooit gecheckt hebben hoe het naderhand met hun mensjes gaat, komt het toch wat dom over dat ze maar niet begrijpen waarom hun heropvoeding niet het gewenste effect heeft. De afkeer die de mensen van de elfen hebben wordt erg invoelbaar voor de lezer.
De band is het eerste deel van een tweeluik en dat is te merken aan het verhaal. Er is veel aandacht voor de opbouw van de wereld en het neerzetten van de personages. Dat is overigens zeer geslaagd, Anna López Dekker heeft een boeiende wereld gecreëerd, beschreven met een zeer prettige schrijfstijl. Toch zijn er momenten dat het tempo wat omhoog mag. Er wordt bijvoorbeeld zeer uitgebreid beschreven hoe Qelarha door haar elf behandeld wordt, op een gegeven moment is het wel duidelijk dat die manier niet goed is. Er worden wel een aantal spannende elementen geïntroduceerd. Zo is er de Ziekte die elfen niet kunnen genezen en zijn er sporen van zwarte magie ontdekt. Het echte avontuur moet echter nog beginnen, daarvoor is het wachten op het volgende deel!
1
Reageer op deze recensie