Interessante ideeën, rommelige uitwerking

Vier aardse wetenschappers vertrekken naar Terra 7. Daar worden ze echter uit de lucht geschoten, waardoor hun ruimtecapsule en apparatuur kapot is. Terrazone Zania heeft net de groene Dion gevangen als ruilmiddel voor medicijnen. Zij is daardoor in de buurt en vindt de wetenschappers dus als eerste, maar al snel naderen de Afranen. Ze vluchtten. Toch kunnen ze niet voorkomen dat Redbod gevangen genomen wordt. Met behulp van Zania en Dion gaan de overgebleven wetenschappers Virginia en Conrad op zoek naar hun schip en naar Redbod, terwijl Zania en Dion ondertussen de gevestigde orde op Terra 7 proberen te veranderen.

Het groene kristal heeft een aantal interessante onderliggende ideeën, waaronder genetische manipulatie en een samenleving waarin bepaalde volken onderdrukt worden. Heel interessant is het gegeven dat Aardse mensen terugkeren naar de planeet die ze oorspronkelijk gekoloniseerd hebben en daar moeten nadenken of het wel of niet geoorloofd is om in te grijpen in de situatie daar. Helaas zijn deze ideeën maar deels uitgewerkt. Het is bijvoorbeeld duidelijk dat er genetische manipulatie toegepast is op de mensen van Terra 7 en dat er hierdoor verschillende groepen zijn ontstaan met elk hun eigen kenmerken, maar dat is alles wat we te weten komen. Het gaat hierdoor niet echt onderdeel uitmaken van het verhaal. Zo laat Esther Wagenaar bij meerdere thema’s kansen liggen om het verhaal meer diepgang te geven.

De lezer wordt echter al snel in verwarring gebracht over wat dat verhaal nu precies is. Er worden diverse verhaallijnen gestart, maar vervolgens vergeten de personages zelf waar ze nu eigenlijk mee bezig waren. Zania wil haar zus redden, maar raakt zo afgeleid door de aankomst van de Aardse onderzoekers dat ze zich haar dringende missie pas veel te laat weer herinnert. De wetenschappers lijken hun onderzoek ook al snel uit het oog te verliezen en de arme ontvoerde Redbod verdwijnt al even snel uit hun gedachten. Dit maakt het verhaal niet alleen ongeloofwaardig, het maakt het ook erg rommelig.

Inconsistenties in het verhaal en de personages maken het geheel ook minder prettig leesbaar. Zo gaan personages met bepaalde informatie of situaties achteloos om, om vervolgens bij een herhaling daarvan heel anders te reageren, zonder dat er een aanleiding geweest is die de verandering in hun houding aannemelijk maakt. Daarnaast komen personages naïef en impulsief over en is het lastig om hen serieus te nemen. Op Dion na, die aardig uitgewerkt is, gaan de personages nergens echt de diepte in.

Al met al is het idee achter Het groene kristal erg interessant, maar het rommelige verhaal en de inconsistente personages zorgen ervoor dat de lezer niet echt meegetrokken wordt in deze wereld. Jammer, want het is een verhaal met veel potentie.