Meer dan 6,0 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Ga mee op reis...

Mieke Schepens 25 september 2014

De zorgvuldige manier waarop de auteur zich heeft verwoord, laat duidelijk de invloed zien van de studie psychologie. Heel diepgaand en zuiver tot op de graat de karakters en onhebbelijkheden beschrijvend maakt deze karakters tot personen van vlees en bloed.

Deze roman beschrijft de reis door het leven van een jonge vrouw, Grace Visserman. Deze reis brengt haar van een warm thuis naar een onbekende bestemming in Italië doordat ze toevallig iets te weten is gekomen. Hierdoor is het vertrouwen in haar moeder ernstig beschadigd.
De verschillende verhaallijnen die elkaar elkaar afwisselen, verhalen over deze reis waar Grace op zoek gaat naar de waarheid. Soms uit het oogpunt van haarzelf, dan weer vanuit haar moeder Hylkje of vanuit een van de andere karakters.
Doordat Grace en haar moeder meer op elkaar lijken dan ze denken, kunnen ze op belangrijke momenten slecht of soms zelfs niet met elkaar communiceren. Hierdoor ontstaan spanningen, verwachtingen, aannames en wat niet meer. Het lijkt op een echt gezin!

Grace gaat op zoek naar de waarheid en vertrekt uit boosheid naar Mulazzo.
Mulazzo is een gemeente in de Italiaanse provincie Massa-Carrarra (regioToscane) en telt 2570 inwoners. Dante Alighieri heeft hier in het jaar 1306 gewoond onder de hoede van de Markies Malaspina Franceschin. Hier schreef hij aan zijn beroemde werken 'de goddelijke komedie' en 'Inferno', zo gaat het verhaal.
Op deze unieke plek hoopt Grace alle antwoorden te kunnen krijgen van haar natuurlijke vader, Davide. Het loopt niet zoals ze hoopt en komt met nog meer vragen te zitten. De auteur weet op een prachtige manier de omgeving te beschrijven, zodat je jezelf tijdens het lezen in Mulazzo of de omgeving waant.

In de relatief korte tijd dat Grace in het land van haar vader is, leert ze veel over het leven, over mensen en over de liefde. Vooral de liefde speelt haar parten, zoals deze vroeger ook haar moeder parten gespeeld heeft. Maar is het nu anders? Ze wil in Italië blijven om bij haar Christophe te kunnen zijn. Christophe die haar bespeelt als een instrument. Wie zal de laatste viool spelen in dit verhaal?

Hylkje beseft ondertussen steeds meer hoe groot de hekel is die zij zelf aan haar moeder heeft en zou het vreselijk vinden wanneer blijkt dat Grace zo ook over haar gaat denken. Daar is ze bang voor. Hylkje is bang dat Grace niet meer bij hen wil horen, maar liever bij de familie van haar Italiaanse vader wil zijn. Ze vertrekt ook naar Italië, maar zonder noemenswaardig resultaat.
Er woedt zowel bij Grace als bij Hylkje een innerlijke strijd die er voor zorgt dat ze de waarheid niet met elkaar kunnen en willen delen. Het op en neer gaan van emoties wordt door de man van Hylkje in goede banen geleid, daar waar mogelijk is. Een ontzettend lieve man die het gezin bij elkaar probeert te houden.
De titel 'Allemanskind' wordt duidelijk verklaard tijdens het lezen van het verhaal.

Na het lezen van dit boek weet je hoe goed deze woorden van Dante Alighieri hier van toepassing zijn. Zoals ze in de epiloog staan: 'Er is geen groter verdriet dan zich in zijn ellende gelukkige tijden te herinneren”.
Een verhaal om je in te verliezen, je ziet er zoveel in wat herkenbaar is. Ervaar het zelf en ga mee op reis... Je weet pas op het eind waar je terecht komt!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Mieke Schepens