Rouw
In verschillende passages, fragmenten leef je mee met de ik-personage, de Luipaard, die rouwt om het verlies van zijn goede vriend De Brulaap. Christophe Bell’s schrijfstijl doet me denken aan de verteltechniek 'stream of consciousness '. Het is de innerlijke monoloog van de ik-persoon. Het verhaal leest als poëzie. Af en toe is het handig zinnen zachtjes hardop te lezen.
Het is geen gemakkelijk leesvoer. Af en toe moest ik een zin twee keer lezen om te begrijpen wat er werd bedoeld. Maar lees ‘De Brulaap’ niet te snel. Laat de mooie zinnen op je inwerken. Zoals bijvoorbeeld deze mooie zin: “Het geheim van het leven. Genieten van de tijd die passeert”.
De Brulaap is een verhaal die niet vrolijk stemt. Het is een somber verhaal die niet iedereen zal aanspreken. Je voelt het verdriet van de hoofdpersoon: “Geen dag gaat voorbij waarin ik Jou niet tegenkom, Vriend, Jouw beeld niet voor me zie opdoemen”.
Een prachtig debuut over jonge levens die te vroeg zijn geknakt.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Natalie
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
