Prachtige woordenzee maar opgepast om overspoeld te worden!

Marek Šindelka is een boeiende, intelligente schrijver en iemand die enorm goed met taal kan spelen bovendien. Een boekvoorstelling met de schrijver zelf helpt in dit geval veel om het betreffende boek beter te kunnen plaatsen. De zinnen zijn prachtig maar ook vrij gekunsteld, en dikwijls moet je ze meerdere keren lezen om ze te kunnen begrijpen. Echt 'inlevingsfähig' zijn de verhalen echter niet.

Dit boek wordt een mozaïekvertelling genoemd: In verschillende verhalen worden de levens van mensen uit de doeken gedaan die de vrouw waarover het af en toe gaat, Anna, kennen of met mensen in aanraking komen die haar kennen. Passeren oa de revue: een zwijgzame grootvader , een hippe makelaar die feestjes geeft voor de elite, een schrijver die niet van verhalen houdt, een ijdele architect die zich buiten de gewone wereld waant, een eerste vriendje, een onbekende passerende vrouw op wie ze zonder het te weten een onuitwisbare indruk maakt, een ex-mijnwerker die verschillende mijnrampen overleefde, enz...

Enkele verhalen zijn monologen, andere dan weer beschrijvingen van op elkaar volgende gebeurtenissen. De tekst walst echter als een golvende oceaan over je heen, zonder ophouden waardoor je soms wel eens naar adem moet happen. En soms moet je je boven een golf staande houden en je niet laten overspoelen door die enorme woordenzee. Het is daarom soms ook wel een worsteling waardoor je je niet altijd zo gemakkelijk kan inleven in de personages.

Een rake maar even door te nemen voorstelling van Anna: "Ik raakte een beetje geïrriteerd: het is precies andersom, Anna, het is te veel! Het is veel te veel! Kijk me aan, je bent net YouTube, je zit vol andere spullen en herinneringen, je bent een reservoir van tijd, stom kind, je bent de lont en de explosie, je bent Duizend-en-een-nacht tot de tweede macht, je bent de evolutie en de schepping, je bent een knoop in het net, je bent zelf het net, je hebt ruim driehonderd vrienden, dat is niet verkeerd, je hebt ze nog nooit gezien maar je kent ze door en door, onvermoeibaar schrijven ze je nachten- en dagenlang wat ze zonet hebben gegeten, gedronken, welke film, gejat van internet, ze hebben gezien, wat ze vinden van de oorlog in Mali, in Georgië, of in een ander land dat al volkomen uit de duim gezogen is ten behoeve van het tv-journaal."
En zo gaat het nog een tijdje voort...

Hier gaat het verder in het boek ook over: Wie zijn we echt? Wat is perceptie, en welke vooroordelen hebben we? Zijn we geen spiegeling van elkaar? Maar ook: kritiek op de Tsjechische maatschappij als hij het over de decadentie van feestende jonge twintigers en dertigers heeft, een benauwend aandoende vertelling over de ondergrondse mijnen in Tsjechië, een observatie over een vader die zijn kind tracht op te voeden, enz. Er komen veel verschillende onderwerpen aan bod en je moet je aandacht er altijd goed bij houden.

En Anna leren kennen is dus niet gemakkelijk. Ze heeft minimum een tweede lezing nodig, maar het loont zeker en vast de moeite, alleen al voor de taal! Šindelka is op dit vlak een echte kunstenaar en is één van de meest succesvolle Tsjechische schrijvers van zijn generatie, een soort Tsjechische Grunberg of Verhulst zo je wilt. Lezen dit boek!