De verrassing is weg!

De Doodsvogel van Samuel Bjørk is de opvolger van Ik reis alleen. Net als in zijn eerste boek draait de plot rond Holger Münch en zijn team, en Mia Krüger. Zij is ook politierechercheur maar vanwege haar depressieve gevoelens en zelfmoordneigingen en haar eenzelvigheid, is het moeilijk met haar samen te werken en werd ze eerder al on hold gezet.

Als er door een wandelaar een tienermeisje dood wordt aangetroffen in zeer speciale omstandigheden, trekken Münch en zijn team er samen op uit. Later duikt er een verschrikkelijk filmpje op dat met de moord te maken heeft en op het eerste zicht ook niet direct is wat het lijkt. Holger Münch en Mia Krüger moeten samen weer op zoek naar een psychisch zeer zieke geest.

Net zoals met vele andere thrillers zijn er wat valkuilen voor een auteur en moet hij ergens keuzes maken. Voor de ene kan een plot niet origineel genoeg zijn, voor de andere hoeft het dan weer niet allemaal té ver worden gezocht. Ook toevalligheden, zoals een zieke dominee in de rand van het verhaal, die een getuigenis kan geven over een ver verleden, kunnen daar toe bij horen.

Mia evolueert niet bepaald veel ten opzichte van het eerste boek. Haar aandoening balanceert ergens tussen het realistische lijden wat dit kan veroorzaken en het eerder overdreven drank- en pillenmisbruik. De relatie tussen Krüger en Münch doet bv wel wat denken aan die tussen Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander uit de Millenniumtrilogie: enerzijds de wat oudere man in een vrij stabiele werk- en privésituatie en anderzijds de jonge psychisch labiele vrouw die niet weet hoe ze haar leven op orde moet krijgen vanwege een traumatisch verleden. Münch wil haar wel helpen maar weet niet goed hoe en wil tegelijkertijd toch ook een bepaalde afstand behouden tussen hen. Ik heb zo'n gevoel dat het verhaal van Mia Krüger nog wel een boek mee kan, waarin zij zelf nog centraler zal staan, maar dit dan ook het einde kan betekenen van dit personage of dat zij minstens een andere wending krijgt.
Tenslotte wordt de dochter van Münch ook opnieuw betrokken in zijn zaak, waar dit in het eerste boek ook al het geval was. Al bij al komen er toch wat te veel herhalingen en toevalligheden in voor.

Technisch is dit verhaal zeker goed gebracht. Het is geen simpel verhaaltje, met een aantal zijlijnen die verder worden gevolgd, maar die mooi samen komen in de finale. Minder maar toch opnieuw zet Björk enkele figuranten neer die er volgens mij niet zo veel toe doen, en het verhaal onnodig zwaar maken. Qua stijl houdt hij zijn vlotte pen aan van het eerste boek. Aangezien ik zijn eerste boek vier sterren gaf, en dit toch op het ingeslagen pad doorgaat met wat valkuilen die zich beginnen te manifesteren, geef ik dit drie sterren. Wat echter niet wil zeggen, dat ik niet heb genoten van het verhaal.

Voor de categorie: Een boek dat een Hebban Award (2016) heeft gewonnen