Afscheid van Gunnar Barbarotti

Dit boek is een waardige afsluiter van de reeks rond inspecteur Barbarotti die Håkan Nesser enkele jaren geleden bijeen schreef. Zoals gewoonlijk is het een psychologische roman waardoorheen er zich een detectiveverhaal afspeelt. Het verhaal opent met een shock voor de Barbarotti-fans die de deur opent naar vele gevoelens rond verlies, rouw, en geloof, in het leven na de dood, zichzelf en in god uiteraard als je over Barbarotti spreekt. 'Vår Herre' of 'Onze Heer' noemt hij hem, en zijn gesprekken in god nemen een nog belangrijkere plaats in dan in al zijn vorige boeken.
Maar het is ook humoristisch. Een verhaal over Barbarotti's vriend Axel Wallman deed me hardop lachen, en er zijn nog andere scènes die je een glimlach op het gezicht toveren.

Het misdaadverhaal draait rond Ellen Bjarnebo, die erom bekend staat onder de bijnaam 'de Slager van Klein Birma', haar eigen man, Harry, te hebben vermoord en in stukken te hebben gehakt. Enkele jaren later komt ze terug uit de gevangenis en vestigt ze zich opnieuw met een andere man in dezelfde omgeving. Als ook deze man verdwijnt, kijkt men natuurlijk opnieuw naar haar als schuldige. Maar klopt dit allemaal wel?

Nesser is weer een meester in het neerzetten van zijn personages en bouwt zijn gekende subtiele spanning op tussen de lijnen door. Hij legt hier en daar linken naar vorige boeken (Een heel ander verhaal, Het tweede leven van meneer Roos) omdat hier een soort (roman-)leven bij wijze van spreken wordt afgesloten.Het einde blijft heerlijk open, waarmee de schrijver mijns inziens zijn goede smaak toont en de eigen verbeelding van zijn lezer aan het werk zet.

Het vierde boek dat ik dit jaar in het Zweeds las!