Lezersrecensie
Rond dribbelen in Engeland met Bill Bryson wekt reiskriebels op
22 februari 2016
De weg naar Little Dribbling loopt nu niet volledig tot in mijn hart, het is wel een goed van kennis voorzien en humoristisch boek dat me zin doet krijgen om te reizen!
Ik heb nog geen ander boek van Bill Bryson gelezen en dus laat ik me voornamelijk verrassen uiteraard. Er wordt Britse humor aangeprezen, en die krijg ik ook van Bryson, dus dat zit wel snor.
Hij neemt ons mee van de zuidelijke Engelse kust langs Londen, bos-en parktochten, de westkust, culturele steden via Cambridge, Oxford, en Liverpool naar het noorden met Lancashire, Yorkshire, het Lake District en Schotland. Het is heerlijk genieten met hem als hij het natuurschoon, de bezienswaardigheden, historische sites en culturele hoogstandjes beschrijft en hij ondertussen met grappige anekdotes weet te vertellen hoe het zit met zijn persoonlijke en familiale leven.
Hij kaart af en toe een mening aan die ik zelf niet volledig toegenegen ben, maar waar ik graag met hem in discussie zou over gaan. Zijn afschuw van het laten vervallen en niet investeren in de Britse bezienswaardigheden en het platteland deel ik dan weer wel met hem.
Hij heeft een soort haat/liefde-verhouding met zijn tweede vaderland. Behalve dat volgens hem de autoriteiten totaal geen visie hebben, beschrijft hij de vele bezienswaardigheden en hun verhalen met verve. Het Britse platteland noemt hij het grootste park , de volmaaktste tuin van de wereld. Je gaat met hem mee naar musea in Oxford en Cambridge.
Allemaal zeer mooi, ik mis echter hier en daar wat uitgebreidere, menselijke verhalen van personages die maar zeer kort opduiken. Aan de zeer gedetailleerde beschrijvingen van de geschiedenis en de huidige tendensen van Geert Mak in 'In Europa' (toch een referentie die weliswaar zonder zijn weten, op zijn cover wordt gezet) of aan de menselijke, bijna poƫtische verhalen van Tommy Wieringa in 'Honorair kozak', kan hij toch niet tippen voor mij.
Dit is dan ook een typisch reisverhaal: voldoende om weer wat reiskriebels bij mij mij op te wekken, hoogstwaarschijnlijk dat wat het belangrijkste is hier.
Voor de categorieƫn: non-fictie + tip van DWDD-panel
Ik heb nog geen ander boek van Bill Bryson gelezen en dus laat ik me voornamelijk verrassen uiteraard. Er wordt Britse humor aangeprezen, en die krijg ik ook van Bryson, dus dat zit wel snor.
Hij neemt ons mee van de zuidelijke Engelse kust langs Londen, bos-en parktochten, de westkust, culturele steden via Cambridge, Oxford, en Liverpool naar het noorden met Lancashire, Yorkshire, het Lake District en Schotland. Het is heerlijk genieten met hem als hij het natuurschoon, de bezienswaardigheden, historische sites en culturele hoogstandjes beschrijft en hij ondertussen met grappige anekdotes weet te vertellen hoe het zit met zijn persoonlijke en familiale leven.
Hij kaart af en toe een mening aan die ik zelf niet volledig toegenegen ben, maar waar ik graag met hem in discussie zou over gaan. Zijn afschuw van het laten vervallen en niet investeren in de Britse bezienswaardigheden en het platteland deel ik dan weer wel met hem.
Hij heeft een soort haat/liefde-verhouding met zijn tweede vaderland. Behalve dat volgens hem de autoriteiten totaal geen visie hebben, beschrijft hij de vele bezienswaardigheden en hun verhalen met verve. Het Britse platteland noemt hij het grootste park , de volmaaktste tuin van de wereld. Je gaat met hem mee naar musea in Oxford en Cambridge.
Allemaal zeer mooi, ik mis echter hier en daar wat uitgebreidere, menselijke verhalen van personages die maar zeer kort opduiken. Aan de zeer gedetailleerde beschrijvingen van de geschiedenis en de huidige tendensen van Geert Mak in 'In Europa' (toch een referentie die weliswaar zonder zijn weten, op zijn cover wordt gezet) of aan de menselijke, bijna poƫtische verhalen van Tommy Wieringa in 'Honorair kozak', kan hij toch niet tippen voor mij.
Dit is dan ook een typisch reisverhaal: voldoende om weer wat reiskriebels bij mij mij op te wekken, hoogstwaarschijnlijk dat wat het belangrijkste is hier.
Voor de categorieƫn: non-fictie + tip van DWDD-panel
3
1
Reageer op deze recensie