Een kunst om zulke kortverhalen te schrijven

En Griet Op de Beeck doet het weer! Nu niet met een roman, maar wel met een verhalenbundel. In 15 verhalen vertelt ze verhalen over mensen van allerlei leeftijden, kunnen en soorten die op een keerpunt in hun leven staan of moeten leren leven met hun verleden. De zinnen zingen weer, en hoe fantastisch en kundig is het niet om in nog geen 20 pagina's een heel verhaal neer te zetten, zelfs vanuit verschillende perspectieven, waarin je even mee kan kijken met de personages en hoe zij beslissingen nemen of net niet en daarmee verder moeten voor de rest van hun leven. De verhalen zijn ontroerend, indringend, shockerend, indrukwekkend, ... Ik geef dit speciaal 5 sterren omdat ik het een kunst vind om zulke kortverhalen te schrijven waarin zo veel voor komt. En dan nog met zulk een relevantie in onze tijden.

Een voorsmaakje:

"Ik wou dat mijn leven goed genoeg was om te tellen voor twee. Ik vraag mij af waarom willen niet genoeg zou zijn. Ik rijd door, al weet ik niet waar ik naartoe ga, maar ik heb een fiets, en ik zit erop, dat is al dat."

"Misschien is gemis wel het meest tastbare bewijs van geluk, moest hij toen denken, van geluk dat is geweest, weliswaar, maar evengoed demonstreert dat het bestaat, als concept."

Voor de categorie: Een verhalenbundel