Een pletwals van gebeurtenissen en Colombiaanse couleur locale

In dit boek volgen we twee verhaallijnen: ten eerste dat van Kees, een Nederlandse muzikant die als kind werd geadopteerd, als Juan wordt herboren in Colombia en daar op zoek gaat naar zijn biologische familie. Maar nog voor hij verder trekt naar zijn geboortestad heeft hij kennis gemaakt met een groepje muzikanten die zijn vrienden worden en hem laten meespelen in een concert van een bijzonder bekende Colombiaanse band, zelfs over de grenzen heen. Nadat hij hiervan deel heeft uitgemaakt, reist hij verder naar de regio waar hij vandaan komt en met veel geluk zijn familie terug vindt. Dit gebeurt net op de begrafenis van een jongere broer die hij zo niet meer kan leren kennen. Ook zijn moeder kan hij niet meer in de armen sluiten omdat deze al heel wat jaren geleden gestorven is. Hij leert trouwens niet één maar twee uitgebreide Colombiaanse families kennen omdat zijn vader er vandoor is gegaan en nog een tweede familie stichtte. Neem er dus maar een papiertje bij als je de familiestamboom niet helemaal zo goed kan volgen.

Twee families in Colombia en één familie in Nederland: je emoties zouden voor minder dooreengeschud worden. Kees/Juan probeert zijn roots terug te vinden en er tegelijkertijd achter te komen waarom hij werd afgestaan. De gekende factoren speelden uiteraard allemaal mee, en zijn groottante Dolores kan hem nog heel wat vertellen over zijn moeder, maar de échte reden kan hij zijn eigen moeder jammer genoeg niet meer zelf vragen. Je voelt met hem mee als hij op een rollercoaster vol emoties zit. Stilletjesaan door zichzelf terug te vinden in zijn muziek maakt hij zich klaar om als Kees terug te keren naar Nederland.

Tegelijkertijd word je in deze chronologisch eerste verhaallijn ondergedompeld in de Colombiaanse sfeer en is het verhaal van Juan doordrenkt van de muziek. Van het optreden met de beroemde band, het zoeken van de stampende Colombiaanse ritmes, het oefenen in een muziekschool en een prachtig jazz afscheidsoptreden voor zijn uitgebreide familie en de hele stad vooraleer hij terug naar Nederland reist dat culmineert in een fantastisch latijns feest. Je kan het ritme zo meevoelen...

Een tweede verhaallijn is die van zijn zus Charlie, die een jaar later samen met haar ouders haar broer in Colombia achterna reist. Haar verhaal lees je tegelijkertijd in aparte hoofdstukken afwisselend met de verhaallijn van Kees/Juan. Ze willen zien hoe hun zoon en broer in zijn tweede land past en zijn teruggevonden Colombiaanse familie leren kennen. De reis is fantastisch en confronterend want ze zien waar hun zoon/broer was opgegroeid als hij niet bij hen terecht was gekomen... Net op de terugweg als ze willen terugvliegen naar Nederland, gebeurt er een verschrikkelijke tegenslag: vader Gerard wordt onderweg door een paramilitaire groepering onder hun neus meegenomen. De familie vertrekt dan niet terug naar Nederland en wordt ondergebracht bij tante Dolores, die hen zo goed mogelijk probeert bij te staan. En dan begint het zoeken naar contacten door alle nieuwe familieleden en vrienden van Juan om te vinden waar Gerard zich bevindt en om hem vrij te krijgen. Zo word je tevens meegetrokken in de Colombiaanse problemen van ontvoeringen en afpersingen door de FARC, de ELN, en vele andere paramilitaire groeperingen actief in de Colombiaanse jungle. Als je al niet voldoende hebt aan een emotioneel verhaal van een teruggekeerde zoon en de thematiek van adoptie, krijg je er dus ook nog eens een spannend verhaal bovenop, die op zich ook weer veel gevoelens los maakt.

Het maakt het geheel enorm boeiend maar ook wel wat chaotisch. In het begin is het wat moeilijk om erin te komen, maar nadien komt de vaart erin en neemt mijn interesse toe. De vertelster, Charlie, komt in de tweede verhaallijn sterk naar voor. Ze vertelt meeslepend en emotioneel over haar eigen reis maar ze springt ook wel wat van de hak op de tak en beschouwt zichzelf soms zelfs van bovenaf, met een soort van zelfrelativerende toon. Ook word je meegezogen in de Colombiaanse atmosfeer van muziek, eten, de voor Colombia zeer belangrijke koffieteelt, chaotische drukte, enz. Je maakt ook een paar feestjes mee die er bepaald niet Vlaams of Nederlands stijf aan toe gaan.... De schrijfstijl is eveneens persoonlijk en emotioneel en maakt soms plaats voor wat krachttermen. Het leest wel wat zoals jij en ik met elkaar zouden spreken als we elkaar goed zouden kennen. Het is dus geen echt literair werk, maar wel een verhaal met heel wat gebeurtenissen en actie! Het is zeker een aanrader voor diegenen die van een mooi emotioneel verhaal houden!

Maartje Pierhagen is de schrijfster van dit debuut dat in 2014 uit kwam. Op haar Facebookpagina vermeldt ze in één van haar laatste posts dat ze haar boek mocht insturen voor de Anton Wachterprijs voor debutanten van dit jaar. Ook laat ze haar personages daar mee meningen spuien over wat er allemaal met haar boek gebeurd en aan het gebeuren is. Interessant om lezen!

Voor de categorieën: een boek met een kleur in de titel + een boek van een selfpubber