Lezersrecensie
Geslaagde debuutroman in aangename schrijfstijl maar niet fantastisch
18 september 2016
Ik zag Menno is één van de debuutromans die op de shortlist staan van de Hebban Debuutprijs 2016. Deze roman is alvast een goed begin om de spits mee af te bijten.
Vincent is gek op kansen berekenen en wil liefst niets aan het toeval over laten. Hij heeft berekend dat hij met zijn huidige vriendin, Kim, het gelukkigst zal zijn en gaat er dan ook voor. Maar dan denkt hij zijn dood gewaande broer te herkennen in een reisbrochure als ze hun huwelijksreis aan het plannen zijn. De foto is genomen in een kustdorpje in Spanje, enkele honderden km's van de plaats, waar zijn broer tijdens een vroegere vakantie niet van zee is teruggekomen na een zeiltochtje.
Vincent laat alles vallen en vertrekt halsoverkop naar Spanje. Hij zet alles op alles om zijn broer te vinden, en probeert zelfs als zijn broer te leven: vrijer, het leven nemen zoals het is, niet alles te berekenen. In deze zoektocht maakt hij kennis met Rosana, een vrouw die als straatartieste door het leven gaat. Hij verliest zijn verloofde Kim uit het oog, en laat zich verleiden door deze Rosana. Op deze manier leert hij zichzelf opnieuw kennen en begint hij meer van het leven te genieten.
Bernart beschrijft deze verandering in levensstijl goed. De zoektocht van Vincent is zeer herkenbaar en zou ons allemaal kunnen overkomen.De taal is ongecompliceerd en toch duidelijk en rechttoe rechtaan.
Toch is er ergens nog een gemis van diepere gevoelens. Sommige bijrollen en de achtergrond zijn niet zo goed uitgediept en hier en daar mis ik wat meer perspectief van een ander personage rond bepaalde gebeurtenissen: bijv wat Kim als verloofde van Vincent doormaakt die volledig uit het oog verloren wordt. Daarnaast is Sara, een jeugdliefde van Menno én Vincent, ook een personage dat een belangrijke rol speelt maar slechts af en toe als volledig zelfstandig personage naar boven komt en bijna altijd vanuit de ogen van Vincent beschouwd wordt. Het verdriet en de vertwijfeling van de ouders wordt ook aangehaald, maar zou nog beter belicht kunnen worden door echt uit hun gezichtspunt te schrijven. Bernart zorgde voor een mooi debuut dat voor enkele uurtjes leesplezier zorgt. Een even grote indruk als Kris Van Steenberge of Lykele Muus maakt ze echter niet.
Vincent is gek op kansen berekenen en wil liefst niets aan het toeval over laten. Hij heeft berekend dat hij met zijn huidige vriendin, Kim, het gelukkigst zal zijn en gaat er dan ook voor. Maar dan denkt hij zijn dood gewaande broer te herkennen in een reisbrochure als ze hun huwelijksreis aan het plannen zijn. De foto is genomen in een kustdorpje in Spanje, enkele honderden km's van de plaats, waar zijn broer tijdens een vroegere vakantie niet van zee is teruggekomen na een zeiltochtje.
Vincent laat alles vallen en vertrekt halsoverkop naar Spanje. Hij zet alles op alles om zijn broer te vinden, en probeert zelfs als zijn broer te leven: vrijer, het leven nemen zoals het is, niet alles te berekenen. In deze zoektocht maakt hij kennis met Rosana, een vrouw die als straatartieste door het leven gaat. Hij verliest zijn verloofde Kim uit het oog, en laat zich verleiden door deze Rosana. Op deze manier leert hij zichzelf opnieuw kennen en begint hij meer van het leven te genieten.
Bernart beschrijft deze verandering in levensstijl goed. De zoektocht van Vincent is zeer herkenbaar en zou ons allemaal kunnen overkomen.De taal is ongecompliceerd en toch duidelijk en rechttoe rechtaan.
Toch is er ergens nog een gemis van diepere gevoelens. Sommige bijrollen en de achtergrond zijn niet zo goed uitgediept en hier en daar mis ik wat meer perspectief van een ander personage rond bepaalde gebeurtenissen: bijv wat Kim als verloofde van Vincent doormaakt die volledig uit het oog verloren wordt. Daarnaast is Sara, een jeugdliefde van Menno én Vincent, ook een personage dat een belangrijke rol speelt maar slechts af en toe als volledig zelfstandig personage naar boven komt en bijna altijd vanuit de ogen van Vincent beschouwd wordt. Het verdriet en de vertwijfeling van de ouders wordt ook aangehaald, maar zou nog beter belicht kunnen worden door echt uit hun gezichtspunt te schrijven. Bernart zorgde voor een mooi debuut dat voor enkele uurtjes leesplezier zorgt. Een even grote indruk als Kris Van Steenberge of Lykele Muus maakt ze echter niet.
2
Reageer op deze recensie