Een steengoed verhaal

Ik doe eigenlijk het omgekeerde van andere lezers: ik leer Tommy Wieringa kennen via zijn reisverhalen in Honorair kozak en ga dan meer boeken van hem lezen. Nu heb ik toevallig dankzij de Vlaamse bibcampagne 'Verborgen parels' Joe Speedboot gelezen, een boek dat al verscheen in 2005. Wieringa wordt beschreven als een goede verhalenverteller en dat is hij ook.
We leren Joe Speedboot en nog een aantal andere personages kennen uit het dorpje Lomark door de ogen van Frans(je) Hermans, een jongen die invalide is geworden nadat hij onder een dorser was terechtgekomen en in een rolstoel belandde. Behalve zijn ene arm gebruiken waar hij later armworstelaar mee zal worden en schrijven kan hij daarbuiten niets meer doen Hij wordt daardoor een goede observator of is het toch zijn verbeeldingskracht? Hij noteert zijn observaties en gedachten door de jaren heen in tientallen dagboeken, die hij enkel opent als zijn muze, de beeldschone Zuid-Afrikaanse Picolien Jane, het hem vraagt. Zijn vriendschap met Joe wordt vanwege zijn verliefdheid op deze 'duivelse' vrouw zwaar op de proef gesteld. Ook zijn andere vrienden en de vader van Joe, de eerste 'vreemde' in Lomark, de Egyptenaar Mahfoez, passeren de revue. De bewoordingen uit de beschrijving hierboven kloppen voor mij helemaal: heroïsch, veel verbeelding, tragisch én humoristisch. Het wordt ook wel wat filosofisch hier en daar, maar nooit te veel voor mij. En dat de verteller een rolstoelganger is, vergeet je helemaal door de levendigheid en dynamiek erin. Je ziet hem bij wijze van spreke constant rondlopen in zijn dorp en voortdurend alles becommentariëren. Ik begin Wieringa hiermee echt graag te lezen. Hij geeft je een boel leesplezier en steekt tegelijkertijd heel wat kennis over fysica, wiskunde, aërodynamica, geschiedenis en andere onderwerpen in zijn boeken. Gewoon steengoed eigenlijk.

Voor de categorie: Een boek dat je in de bibliotheek wordt aangeraden (2)