Gemengde gevoelens maar toch een staaltje van vakmanschap

Ik was al gewaarschuwd over het wat speciale karakter van deze thriller en de detective, Evert Bäckström, die het hoofdpersonage is, toen ik het begon te lezen. Het is inderdaad geen klassieke spannende thriller om in weg te duiken. Leif G.W. Persson heeft dat imago dan ook niet maar wel één van de professor criminologie en criticus van het Zweedse het politionele en juridische systeem, die dit eveneens via zijn schrijfsels wil aankaarten.

Dit is het tweede boek dat ik van hem lees, en opnieuw is het zo'n gedetailleerd toch ietwat langdradig verhaal waarop je je goed moet concentreren. Het is een ouder boek (uit 2005) en is het daarom dat het toch nog minder 'vlot' loopt dan zijn boek 'Het laatste woord' dat ik eerder gelezen had? In het begin van dit boek is er al een moord gepleegd en wordt dit achteraf van naadje tot draadje beschreven vanop vrij grote afstand waardoor je er zo goed als niet emotioneel bij betrokken raakt. Een andere paragraaf gaat bijvoorbeeld over een complete opsomming van wat er in de handtas van het slachtoffer zit. Die twee (!) bladzijden mag je gerust omslaan, zoals ik heb gedaan.

Na een tijdje wil je wel weten hoe de ergerlijke narcistische en seksistische anti-held Evert Bäckström evalueert en op zijn laatste benen loopt en wanneer eindelijk die andere hoofdrolspeler van Persson, de nieuwe baas van de rijksrecherche Lars Martin Johansson, op de proppen komt om hem terug in het gareel te doen lopen. En hem zo de verspilling van belastinggeld en de uitgebreide DNA-testing van de helft van de mannelijke bevolking van Växjo te belemmeren. De voortgang van het onderzoek naar de Linda-moord komt er vooral door de collega's van Bäckström waaronder toch verschillende goede politie-inspecteurs zijn die op de zaak werken. Vooral hoofdinspecteur Jan Lewin laat zich positief opmerken, hoewel hij toch ook enkele kwelgeesten uit zijn verleden op bezoek heeft in zijn hoofd. Hij leeft als het ware met een voortdurende angst die hij als kind (niet?) te verwerken kreeg.

Omdat de dialogen en heel wat stukken best humoristisch zijn, en je op deze manier een maatschappelijk beeld meekrijgt waar je op verder kan kauwen, is het boek toch de moeite om te lezen en mee te nemen in de evoluties van het Zweedse detective-landschap. Ben je echter op zoek naar bloederige verhalen met een voortrazende spanning, kan je best een andere schrijver kiezen. Ietwat gemengde gevoelens dus over dit boek, maar wel een staaltje van vakmanschap, dus drie sterren zijn een goed gemiddelde. Het is een 'roman om ett brott' (roman over een misdaad) ter ere van de Zweedse detective-goden Maj Sjöwall en Per Wahlöö, maar eigenlijk nog meer over de rechercheurs die het verhaal maken en minder de misdaad zelf.

Voor de categorie: Een boek met een Hebban-recensie van 1 of 2 sterren