Een debuut waar je kippenvel van krijgt

Öznur Karaca, comédienne en copywriter, verrast met een intrigerend debuut dat het verhaal vertelt van Servi. Servi is opgegroeid in Turkije bij een liefdevolle familie. Haar vader is bevriend met een Ziener, een man met een eigen visie op de heersende religie. Daardoor wordt haar vader gevangen genomen en wordt hij ziek in de gevangenis. Als Servi 9 is, verliest ze haar vader al. Haar moeder heeft het niet gemakkelijk met een resem kinderen, en op haar 17 jaar leert ze haar toekomstige man al kennen, Hüseyin. Hüseyin's familie woont in België, en samen met hem vertrekt ze naar haar schoonfamilie.

Maar anders zoals ze verwachtte, komt ze onder de tirannie van haar schoonmoeder terecht, en blijkt haar man ook niet te zijn zoals ze zich thuis voorstelde. Al jong wordt ze moeder en is zij verplicht te zwoegen in twee huishoudens en in de fabriek, terwijl haar man in Oost-Duitsland gaat werken waar hij het meeste van de tijd zit. Ze blijft lang in het huis van haar schoonmoeder wonen met 4 kinderen wat hun eigen ruimte erg beperkt en waardoor haar gezin ook een blijvende angst ontwikkelt tegenover haar schoonmoeder. Dit zal vooral de oudste dochters Didem en Emel blijven beïnvloeden in hun latere leven.

Uiteindelijk is haar man er toch mee akkoord om een eigen huis te betrekken maar zelfs daar is de invloed van haar schoonmoeder voelbaar. Servi wordt ouder en komt er niet toe om weerstand te bieden omdat ze zich verantwoordelijk voelt voor de lieve vrede en haar kinderen. Jammer genoeg draagt ze de belasting en de onderdrukking die zij kent, op de levens van haar kinderen over. De meesten zullen het huis uit vluchten om een eigen leven op te bouwen. Emel blijft het langste thuis wonen omdat ze ook wil studeren. Net waarschijnlijk de meest intelligente dochter is misschien ook wel de meest gevoelige en ze blijkt ook de meeste problemen met zich mee te dragen van haar kindertijd. Hieraan is dan ook de titel ontleend.

De gebeurtenissen die Servi overkomen, worden op een eerder afstandelijke manier verteld, maar tegelijkertijd merk je de gevolgen van al deze zaken op heel het gezin en wordt iedereen kind van de rekening, wat je dan net naar de keel grijpt. Hoe de schrijfster het verhaal neerzet, en soms ook weggaat van het perspectief van Servi om het uit het standpunt van een ander personage te vertellen, is zeer knap gedaan. De zinnen zijn kort en helder, en geven toch een goed beeld weer van een immigratieverhaal van de eerste generatie, en hoe die immigranten tussen twee vuren komen te staan: niet meer thuis in hun vaderland, maar ook niet thuis in hun tweede land. De stemming van het boek is eerder donker, tragische voorvallen stapelen zich op, daarom is het toch goed dat ook tante Melahat af en toe de scène opkomt om de sfeer wat te verlichten. Dit is een debuut waar je kippenvel van krijgt.