Unieke getuigenis van binnenuit over joods-orthodoxe gemeenschap

Met heel veel plezier las ik deze 'Memoires' van Margot Vanderstraeten over haar 6 jaren dat ze huiswerkbegeleiding heeft gegeven aan de kinderen van een joods-orthodoxe familie, hier benoemd onder het pseudoniem Schneider. Vooral met Elzira, die aan dyspraxia lijdt, en Jakov zal ze een vertrouwensband opbouwen maar ook met de ouders en de grootmoeder komt ze uiteindelijk heel goed overeen. Ze krijgt geleidelijk aan toegang tot dit gezin in de gesloten joods-orthodoxe gemeenschap van Antwerpen ondanks dat ze in het begin onbegrip en zelfs frustraties voelt vanwege hun hang naar hun eigenheid en zelfs isolatie. Dankzij vriendschap en respect blijk je echter ver te kunnen springen en grenzen te overbruggen.

Door haar observaties van dichtbij leren we de regels en gewoonten van deze zo gesloten schijnbaar homogene gemeenschap kennen, die toch niet zo homogeen blijkt te zijn als we denken. Hoewel ik dacht dat ik wel iets wist over de joodse gemeenschap in Antwerpen, ben ik tot de conclusie gekomen dat dit maar een zeer kleine fractie was van wat er allemaal te leren en te weten is over hen. Hoe belangrijk de holocaust, de Shoah, voor de joodse gemeenschap nog is bijvoorbeeld, ik kreeg gewoon kippenvel door te weten te komen hoe betrokken een ganse gemeenschap zich hier nog bij voelt. Allerlei andere thema's passeren daarnaast ook nog de revue: identiteit, binnenlandse en internationale politiek, tradities, religie, onderwijs, ... En daarbij worden de tegenstellingen tussen de schrijfster en haar gastgezin ook niet uit de weg gegaan trouwens.

Haar job bij de familie Schneider blijkt af en toe een stabiele baken voor haar zelf te zijn tijdens haar studiejaren aan het HIVT, waar ikzelf overigens ook een jaar studeerde, de relatie met haar Iraanse vriend Nema en haar eigen besognes. En nadat de kinderen zijn afgestudeerd en naar New York en Israël vertrekken, gaat ze hen daar zelfs nog opzoeken. Het is een verslag van een unieke vriendschapsband die enorm verrijkend blijkt te zijn. Sterk werk, een enorme aanrader!