Een leuk verhaaltje maar niet meer dan dat

Nog eens een poging doen voor een doordachte mening hier. Eerlijk, ik amuseerde me met het lezen van dit boek maar ook niet meer dan dat. Sommige lezers laten weten dat het zo verrassend is, maar voor mij toch ook weer niet zo als er al op de cover een sticker plakt met "Met verbijsterende twist!' op. Als je in het tweede deel een ik-personage tegenkomt dat vrij dominant is en de wereld rond zich heen laat draaien, heb ik Narcissus in de spiegel van het meer erkend en kan ik de gevolgen toch al een beetje beginnen raden.
De rode draad doorheen dit verhaal is schuldgevoel, door verschillende personages in verschillende vormen. Het verdriet na het verlies van een zoontje is wel treffend weergegeven. De personages zijn emotioneel vrij goed onderbouwd. De hoofdinspecteur in het verhaal heeft ook problemen in zijn privé-leven en brengt dit mee naar zijn werk, en zijn werk mee naar huis. Hebben we dat niet allemaal een beetje? Zijn zoektocht naar een goed evenwicht in zijn beroeps- en privéleven lijkt me herkenbaar geschreven. Hier mag nog een tweede deel over verschijnen voor wat mij betreft. Dan kan de schrijfster ook alleen nog maar beter worden. Dit is tenslotte ook haar debuut.