Terecht op de leeslijst?

Alfred Issendorf, een Nederlandse geologiestudent, gaat in Finnmark in Noors Lapland op zoek naar bewijzen voor enkele hypothesen van zijn professor. Voilà, dat is de premisse van deze klassieker. Maar gaat dit boek hier wel echt over?

W.F. Hermans heeft veel lagen in dit meesterwerk gestoken: je kan het lezen als een boeiend reisverhaal doorheen Noors Lapland, als een allegorie op de concurrentie en het ellebogenwerk in de academische wereld, als een symbolistische roman waarin het ‘nooit meer slapen’-thema de dood en de angst ervoor vertegenwoordigt, een coming-of-age roman van het hoofdpersonage Alfred, er is de psychologische kant van het boek omdat je zo in de gedachten van Alfred wordt gezogen,... : Dit boek heeft het allemaal in zich.

Ik werd hier op gewezen toen ik dit boek van de leeslijst moest lezen tijdens het middelbaar onderwijs net als opnieuw tijdens het samen lezen van dit boek met onze Club van 10 literatuur. Het blijft echter ook een boek dat ik op 16- of 17-jarige leeftijd niet goed op waarde wist te schatten. Ik werd al wel gefascineerd door de desolate Noordse omgeving die toen al een grote indruk op me maakte, maar al deze lagen haalde ik er toen zeker nog niet uit. Is de bagage van de namen, titels en stromingen voldoende om mee te krijgen uit je onderwijs en die hopelijk een sprankel enthousiasme opwekt voor onze Nederlandstalige literatuur? Ik ben er zelf niet helemaal uit…

Ook de manier van schrijven kan ik nu beter waarderen dan vroeger. Het hoeft allemaal niet meer zo snel vooruit te gaan in dit soort boeken en je blijft meer stilstaan bij Hermans’ prachtige schrijfstijl en taalgebruik. Je blijft meer stil staan bij wat de personages drijft tot datgene wat ze doen, en ook niet doen. Het boek blijft ook zeer leesbaar door de jaren heen , waardoor hopelijk opnieuw en opnieuw lezers boeken van één der grote’n’ Nederlandse drie leren kennen.

Wat de Club van 10 Lit er nog meer over dacht, kan je binnenkort op haar blog lezen!