Heel mooi geschreven psychologische thriller

Hilde Vandermeeren is een schrijfster uit Torhout die de Vlaamse klei ontgroeid is met haar thrillers. Zij schreef met haar laatste thrillers boeken die zich overal kunnen afspelen, en ze kan de vastgegroeide clichés als de beste vermijden. Misschien ook wel omdat ze geen vaste detective ten tonele voert, en geen reeks neerzet maar ons telkens naar een nieuwe setting voert. Als haar vorige thriller zich voornamelijk in Duitsland afspeelt, neemt ze ons met Schemerzone mee naar Londen. Op deze manier heb je als schrijver misschien toch wat meer vrijheid gecreëerd voor jezelf.

Kate is een verpleegster in een verzorgingstehuis die een moeilijke jeugd achter de rug heeft. Haar moeder is overleden en met haar enige overgebleven familielid, haar grootvader, heeft ze ook geen al te beste relatie. Door een samenloop van omstandigheden krijgt ze een promotie aangeboden om in een nieuw opgerichte afdeling te gaan werken waar VIP-patiënten of hun familieleden hun intrek zullen nemen om verzorging te krijgen. Dit terwijl ze echter meer en meer sukkelt met haar gezondheid, en bij haar narcolepsie wordt vastgesteld. Dit verklaart wel een heleboel: namelijk haar veelvuldige slaapaanvallen, haar realistische nachtmerries en haar vergeetachtigheid.

Op dat moment speelt Kate haar GSM kwijt, en wordt er via haar account een foto van de eerste patiënte, de dochter van een beroemd voetbalechtpaar, naar de buitenwereld getweet. Zo geraakt ze haar job kwijt, en samen met heel wat andere vreemde dingen die in haar omgeving gebeuren, luidt dit een helse rit van tegenslagen voor haar in. En er is niet alleen de sensatiepers die erop springt, maar ook een andere schaduw volgt haar die dankbaar van haar symptomen gebruik maakt. De psychologische kwellingen van Kate worden zo groter en groter.

Het verhaal is zeer vlot geschreven en raast in volle snelheid vooruit. Het is een beklemmend boek dat wel bij een stad als Londen en een privékliniek daar past. Het hoofdpersonage Kate Evans is goed neergezet met aandacht voor haar achtergrond, en iets minder voor haar evolutie maar dit stoort niet echt. Ook de nevenpersonages hadden nog ietsje meer uit de verf kunnen komen maar dit lijkt wel een keuze te zijn. Kate's vriend, Nemo, die aan dwerggroei lijdt, had bijvoorbeeld nog een scherper randje kunnen krijgen en had niet zo vriendelijk en naïef gehoeven, door de behandeling die hij her en der krijgt. De dromen van een kwaadaardige clown zijn nu ook weer niet zo origineel in horrorland, en gaven er voor mij een wat te creepy, onnatuurlijk kantje aan. Ik heb zelf ook niets met horror en horrorachtige elementen, dat zal ook wel meegespeeld hebben bij mij.

Je geniet echter als lezer van de goed opgebouwde spanning, de mooie gevarieerde schrijfstijl en de goed gedoseerde psychologische kant van het verhaal. Zowel de plot als het gedenkwaardige originele slot mogen er zeker zijn! Hilde Vandermeeren heeft haar plekje binnen de Nederlandstalige thrillerwereld zo wel veroverd.