Schuilt er in iedereen een moordenaar?

De hoofdrollen in Scorpio gaan naar Gaelle en Michael, die oorspronkelijk in twee verschillende verhaallijnen voorkomen.

Tijdens een weekend in Altensteig in het Zwarte Woud komen er in het gezin van Gaelle uit Potsdam meer en meer spanningen naar boven. De 7-jarige zoon Lukas lijdt aan astma en ze wil met een aanstaande erfenis een eigen gastenhuis uit de grond stampen wat haar man Bernd niet zo ziet zitten. Ondertussen blijkt een huurmoordenaar, Michael, het gezin in het oog te houden omdat hij de opdracht van het ‘huurmoordenaarssyndicaat’ Scorpio heeft gekregen om bepaalde leden van het gezin uit te schakelen... De opdracht doet bij hem echter te veel herinneringen oproepen en hij neemt dan ook de beslissing om niet alleen van de opdracht af te zien maar zijn slachtoffers van de dood te helpen redden en met deze beslissing neemt zijn leven een drastische wending. In enkele korte hoofdstukken komen we ook meer te weten over de problematische jeugd van Michael.

Na een paar dagen terug thuis te zijn, blijkt Gaelle wakker te worden in een zwaar bewaakte psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. Ze wordt verdacht van een moordpoging op haar zoontje en haar geheugen komt maar langzaam weer terug totdat ze zich terug herinnert aan welk gevaar ze werd blootgesteld... Zal ze nog op tijd zijn om haar zoontje te redden? De zoektocht gaat via Duitsland naar Nederland en nog verder door naar Polen.

Scorpio is zonder twijfel een nieuwe spannende thriller van Hilde Vandermeeren. Het boek leest heel vlot en de personages zijn goed ontwikkeld. Ik moest er eerst wat inkomen, maar uiteindelijk kon ik er mijn aandacht toch bijhouden. Het gegeven van zulk een ‘huurmoordernaarssyndicaat’ is best origineel maar toch ook niet heel plausibel, dus ik moest in het begin toch wat moeite doen om me daarin in te leven eerlijk gezegd. Dat kan natuurlijk ook aan mij liggen. ;-) Dat de uiteindelijke opdrachtgever van de moorden raadselachtiger blijkt dan een eerste aanname is wel gelukkig te noemen. De plot wordt zo nog verrassender dan gedacht. Gewone menselijke motieven blijken zoals in menig thrillerverhaal weer de boventoon te halen, niet slecht voor de herkenbaarheid. De ietwat voorspelbare ‘goedheid’ en efficiëntie van Michael, de ‘redder in nood’, had wat mij betreft een ietwat donkerder en gevaarlijker randje mogen krijgen.

Dat Vandermeeren mooi en goed schrijft, was al op te maken uit haar vorige boek, Stille grond. Haar boeken blijken ook populair bij de Noorderburen, die soms een ‘taalkundige’ muur blijken te hebben opgetrokken. (Boe, dat in hokjes denken!) De feiten die ze verweeft in haar boeken, zijn ook grondig onderzocht. Die catacomben en de ‘cataphiles’ uit Parijs zijn inderdaad het vermelden waard (en filmisch, Jan Verheyen! :-) ) en ook bepaalde rozenstruiken waaraan dit boek refereert, blijken echt te bestaan. Scorpio is geen echte complexe en/of donkere thriller. De vraag wordt gesteld of in ieder van ons een moordenaar schuilt onder bepaalde omstandigheden. Het boek krijgt vanwege het leesplezier en de vaardige schrijfstijl een mooi gemiddelde van 4 sterren.