Een universeel verhaal over identiteitsvorming

In dit boek worden we meegenomen door Bronja die samen met haar moeder een zoektocht onderneemt naar haar roots in Engeland, Tsjechië, Israël en Amerika. Deze journaliste die in Nederland geboren en getogen is, voelt zich toch anders vanwege haar joodse erfenis en de familie die vanwege de oorlogen in Centraal- en Oost-Europa steeds op de vlucht moest. In dit boek staat ze op het punt om de gaten in haar persoonlijke geschiedenis op te gaan vullen omdat ze zich vragen stelt over haar eigen identiteit, haar moedertaal, haar vaderland,... Over deze reis maakte ze dit persoonlijke en emotionele verslag.

Ze doet het in een trefzekere en heel eerlijke persoonlijke stijl die daardoor aan echtheid wint. Ik word zo onmiddellijk meegetrokken in haar verhaal.
In het boeiende familieverhaal volgen we voornamelijk haar moeder, vader en grootouders van moeders' kant, m.n. opa Pista en oma Mariana, doorheen de geschiedenis, hoewel er nog vele andere familieleden opduiken.

De titel 'Verloren taal' is zeer duidelijk: een weerkerend thema in het boek is dat ze het frustrerend vindt dat ze geen Tsjechisch meer kan omdat ze deze taal als 3-jarig kind na de scheiding van haar ouders als wraak niet meer toeliet in haar bestaan. In dit boek wordt ze hier tot haar frustratie mee geconfronteerd tijdens haar zoektocht in de communicatie met haar familieleden en het begrijpen van archieven, en probeert ze deze blokkade zelf terug te doorbreken door in therapie te gaan.

Het is tegelijkertijd ook een universeel verhaal over het terugvinden van oude familiebanden, van je afkomst, en een getuigenis van hoe je als kind de effecten kan voelen van de geschiedenis van je ouders die moesten vluchtten voor oorlog uit hun geboorteland. Het betekent zoveel voor iemand om zijn identiteit te kunnen vormen in gevallen waarin dit niet evident is. Een les in tijden van grote vluchtelingenaantallen en waarin thema's als inburgering en integratie aan belang winnen.