"Wat heb ik net gelezen"?

In een onbenoemd land sterft een onbenoemde koningin die weduwe was en geen kinderen heeft. De situaties doen natuurlijk veel aan België denken. Ook de hoofdpersoon, de ik in het boek, heeft geen naam.
In deze fragmentaire roman beschrijft de auteur, die filosofie in Leuven heeft gestudeerd, de rouw voor de dood van een koningin, de laatste in haar lijn, en dus ook de teloorgang van een eeuwenoud instituut. Ook de hoofdpersoon, een jonge journalist die in de hoofdstad woont, wordt er door geraakt maar toch niet zoveel als door de rouw over zijn relatie met Eline, die hij verloor door die typische 'bindingsangst' en nog volledig door zijn hoofd speelt.

Er zitten hoofdstukken in dit boek, maar die vallen niet zo op. De ideeën en gebeurtenissen die worden beschreven, worden vooral van elkaar gescheiden door opsommingstekens, en daarnaast enkele lang uitgewerkte voetnoten. Er zitten enkele mooi gezochte theorieën en ideeën in, maar die blijven niet hangen door de vorm zowel als de schrijfstijl. Geen anekdotes, soms niets concreet, er zitten geen ankerpunten in een tekst die je moeilijk tot je kan nemen en de auteur springt echt van het ene onderwerp naar het andere, weliswaar door een associatie die hij zelf legt.

Gedachten worden ook niet altijd afgemaakt wat irriteert. Poëtisch is hij soms wél. In 2014 debuteerde Goethals al met een dichtbundel 'Hees'. Zijn gedachten en associaties komen daar wie weet wel beter in tot zijn recht.

De invalshoek die op de achterflap van dit boek te lezen stond, sprak me nochtans aan. Dat de rouw om een koningin en een instituut als de monarchie het hoofdthema is van dit boek, wordt me echter niet helemaal duidelijk. Dit boek is in mijn ogen ook experimenteel: een plot, een structuur waaraan dit boek is opgehangen, vind ik er niet in terug. Een puzzel zou ik dit debuut durven noemen, dat zeker. "Wat heb ik net gelezen" vroeg ik me gedurende dit boek steeds af. Ieder zijn meug natuurlijk.