Leerrijke en toegankelijke oorlogsroman als debuut

De Vlaming Hans Fiers kreeg in 2007 de schrijfkoorts te pakken bij het zien van een aangrijpende foto uit de Grote Oorlog: drie Duitse soldaten bevrijdden een Franse soldaat uit een bomkrater. Hij debuteerde onlangs met Door jouw ogen waarin de Eerste Wereldoorlog en de ontmenselijking van diegenen die er aan meedoen de belangrijkste thema's zijn. Ook generationeel geweld, geweld overgedragen tussen generaties o.a. door liefdeloze relaties, is een belangrijk thema uit dit boek.

Driek groeit op enkele decennia voordat de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, in een Limburgs dorpje in de Voerstreek vlakbij de grens met Duitsland, en wordt grotendeels moederloos en met strenge hand door zijn gewelddadige vader opgevoed. De streek is gekend voor de vele fruitboomgaarden, zijn vader Achiel heeft er een fruitboerderij en doet er beroep op Duitse seizoenarbeiders voor de oogst. Het heden is eigenlijk het jaar 1914; door flashbacks in het eerste deel komen we meer over Drieks kindertijd te weten, evenals hoe zijn moeder echt is overleden. Zijn vader beschuldigt hiervan een Duitse plukker, en ook dat zijn oudere zus verdwijnt, zou een van hen op zijn geweten hebben.

Zo wordt Driek al jong opgevoed met wraakgevoelens tegenover de ‘Duitsers’. Toch stelt hij door financiële problemen nog een ploeg in opdracht van de Duitse fruitopkopers tewerk op zijn boerderij aan het begin van dit verhaal. Als dan blijkt dat de opzichter een van de arbeiders is geweest op hetzelfde moment van zijn moeders dood, jut zijn vader hem tegen deze man op en laat hij deze vervangen door andere arbeiders.

Dan wordt het augustus 1914 en valt het Duitse leger onder aanvoeren van de keizer België binnen om naar Frankrijk te trekken. Hoewel deze aanval gedurende vier jaar in de loopgraven in de Westhoek zal verzanden, hebben de Duitse troepen eerst nog af te rekenen met het verzet in Limburg en omstreken. Driek ziet zijn kans schoon, uit vergeldingsdrang sluit hij zich vrijwillig aan bij het Belgische leger.    

Fiers zet hier een mooie oorlogsroman annex familiedrama neer. Ook al weet je als lezer al snel hoe een en ander is verlopen van in het begin, is het toch een boek dat je meesleept en steeds verder wil blijven lezen. Ook de vlotte schrijfstijl nodigt hier zeker toe uit. De zware thema’s worden af en toe verlucht door wat humor die ook in dit boek wordt binnen gebracht. In het tweede deel komen er wel wat toevalligheden in voor die soms te mooi lijken om waar te zijn en krijg je ook het verhaal te lezen dat je van in het begin al hoopte te lezen, zonder veel verrassingen dus. De personages zijn geschreven naar de normen en de waarden van het Vlaamse platteland in het begin van de 20ste eeuw. Al bij al heeft Fiers gedurende vier jaar aan een boek gewerkt dat een breed publiek kan aanspreken, met heel wat wetenswaardigheden en een levensles.