Jezelf blijven in een relatie: hoe doe je dat?

Dit boek is een schot in de roos. De passie, ontreddering én ontroering waarmee Hofstede een liefdesbreuk beschrijft tussen de ik-persoon, Bregje, en haar man – ze zijn een paar jaar geleden getrouwd – Luc, is van zo’n kracht dat ze je onverbiddelijk meesleurt in haar verhaal. Op een nacht na een zoveelste ruzie vertrekt Bregje thuis, enkel met een rugzak volgeladen met dagboeken, schriftjes die ze heeft volgeschreven met haar intieme gedachten over haar zelf en haar relatie, hoe ze in de wereld staat. Ze gaat de straat op in Brussel waar ze tot dan toe samen woonden, en zwerft er een aantal dagen rond, van de ene AirBnb naar de andere. Het verhaal lijkt erg geworteld te zijn in het leven van de auteur en veel van wat er gebeurt in dit boek blijkt autobiografisch te zijn.

Middels flashbacks naar haar leven als kind en verschillende momenten met Luc samen kom je langzamerhand te weten hoe Bregje was als kind en is opgegroeid en hoe haar relatie met haar jeugdvriend Luc, die ze op het gymnasium al leerde kennen, tot stand is gekomen en wat voor een nauwe vriendschap ze met elkaar hadden ontwikkeld. Zo nauw eigenlijk dat Bregje twijfelt over haar eigen identiteit als individu en probeert los te breken uit een al te versmachtende liefde. Dat niemand van haar verwachtte dat ze zo maar zou opstappen, maakt het allemaal wel veel moeilijker.

Haar problemen, verzuchtingen en twijfels over haar relatie met Luc heeft ze dan ook altijd voor zichzelf of eerder voor haar dagboeken gehouden. Die dagboeken zijn al een eerste probleem: het feit dat zij altijd alles genoteerd heeft en met haar schriftjes bezig was, zorgde al voor verwijdering met haar man. Daarnaast durft zij hém niet vertellen dat zij ook een masker voor hem hoog houdt en daar komt bovenop dat Luc jaloers wordt op haar als ze begint te fantaseren over andere mannen. Het ene misverstand stapelt zich zo op de andere. De schrijfster in Bregje is er mede de oorzaak van dat de relatie stuk loopt. Vele conflicten en ruzies die ze beschrijft, zijn natuurlijk erg exemplarisch voor menige liefdesrelatie. Enerzijds worden die wel wat uitvergroot, anderzijds maken ze dit verhaal ook erg herkenbaar.

De stukken uit haar kindertijd komen ogenschijnlijk van haar eerder verworpen debuutroman De welp van Hofstede. (In werkelijkheid debuteerde ze met De hemel boven Parijs). Er zijn ook wel een aantal stukken over dit boek in het boek die niet helemaal overeenkomen met elkaar: Welp-Bregje is enig kind en sluit zich op in de auto omdat ze niet naar school wilt, Drift-Bregje heeft zussen en laat haar partner onverwacht achter. Die verschillen tussen feit en fictie, die verschillende identiteiten, daar gaat het boek onder andere over. Wie is de echte Bregje? Wie willen we zijn voor wie? Welk masker zetten we op voor elkaar?

Het personage Bregje excelleert in uiterst gedetailleerde beschrijvingen voor het veilinghuis waarvoor ze werkt (want dit kan de prijs opdrijven van hun spullen) wat je bijvoorbeeld ook tegenkomt tijdens haar omzwerving in Pompeï, de stad die onder de as kwam te liggen en waar ze ons in rondleidt. In haar schriftjes heeft ze alles van naadje tot draadje bijgehouden en zo wordt het boek uiteraard ook kraakhelder, misschien zelfs iets te uitgebreid bij tijd en wijle. Schaamteloos en rücksichtslos is ze zeker wel. Hofstede rekent in dit boek af met haar eigen liefdesbreuk, dit verhaal moest er blijkbaar gewoon uit bij haar. De schrijfster heeft een scherp observatievermogen en analyseert meedogenloos de ex-partner maar ook zichzelf. Haar taalregister is rijk, haar zinnen zijn erg raak maar ze schrijft zonder franjes of enig bombast. Ze heeft een scherpe eigenzinnige pen en ze houdt een aantal metaforen consequent vast doorheen dit boek. Knap werk!