Gruwelijke en goed uitgewerkte arctische thriller met een poëtisch randje

Dit is een eerste vertaling naar het Nederlands van het vierde boek van de Deen Mads Peder Nordbo. Hij woonde meerdere jaren op Groenland en heeft dus zeker recht van spreken, euh schrijven.

In Meisje zonder huid is de Deense journalist Matthew Cave op Groenland beland, in de hoofdstad Nuuk (Godthåb tot 1979) nadat hij zijn vrouw en ongeboren baby heeft verloren in een ongeval. Al vrij snel wordt hij betrokken bij een gruwelijke zaak waarbij een pas gevonden mummie, waarschijnlijk een goed geconserveerde eeuwenoude viking, is verdwenen en de agent die hem moest bewaken vermoord wordt teruggevonden.

Om hem af te leiden dat zijn scoop hem is afgenomen en het politieonderzoek zijn gang moet laten gaan, wordt hij door een lokale inspecteur een beetje aangezet de gelijkenissen uit een oude zaak te onderzoeken van vier mannen die op dezelfde manier als de agent zijn vermoord in de jaren ’70 . De vier mannen hadden allemaal dochtertjes, die bijna allemaal ook verdwenen zijn. Hij krijgt via de inspecteur het schriftje van de toenmalige dienstdoende politieman in handen, en haalt hier heel wat informatie uit.

Voor hem wordt het duidelijk dat deze zaken met elkaar verband houden, en hij wil de schuldigen hun straf niet laten ontlopen. Er zitten ook tentakels in naar een aantal politici die het op Groenland op het hoogste niveau te zeggen hebben (Nu ja, de Groenlandse bevolking telt ongeveer evenveel inwoners als de Belgische Oostkantons…) . Daarnaast komt hij ook nog eens de boeiende jonge vrouw, Tupaanaq, tegen, die net een Deense gevangeniscarrière probeert af te sluiten en er vooral buiten wenst te blijven voor de rest van haar leven. Een type dat verlaten werd in haar jeugd, met fascinerende tattoos, die met een Groenlands mes en een jachtwapen om kan, op zeehonden jaagt om in haar onderhoud te voorzien en ook nog kan hacken (nature meets digital). De associatie met Lisbeth Salander bleef niet lang weg.

De combinatie van een hedendaags en een oud verhaal is in dit boek goed gedaan, het werd net niet té complex met te veel personages en de radertjes werden goed ineengeschoven. Het is wel iets om op te passen door de auteur, om niet te overdrijven of heel goed op te letten met de constructie ervan. In dit genre kan dit al eens mislopen namelijk. Op het einde van het boek zat er ook een mooie plot-twist die me wel beviel. De setting, de couleur locale van het ‘exotische arctische’ Groenland en het opkomen voor zelfbestuur / onafhankelijkheid van sommige Groenlanders, een politiek aspect dat niet gaat overheersen en mij wel charmeerde wegens universeel bij inheemse bevolkingen, zijn fijn in beeld gebracht. De ondertitels van de hoofdstukken staan ook in het Groenlands wat me dan weer wel frustreerde, want wie kan die opvolgingen van medeklinkers onthouden in godsnaam? ;-)

De misdaden in het boek zijn gruwelijk en gedetailleerd beschreven, tegelijkertijd worden de hoofdpersonages Matthew in het heden en politieman Jacob in het verleden niet uit het oog verloren, en zijn deze goed ontwikkeld. Beiden worden zelfs wat poëtisch en gaan reflecteren over hun eigen leven bij de weidse natuur die Groenland hen biedt, en wat de auteur ook mooi onder woorden kan brengen.
De combinatie Matthew/Tupaarnaq is veelbelovend voor een opvolger die er in het Deens ook al ligt blijkbaar. Maar als die zich opnieuw op Groenland zal afspelen, krijg je natuurlijk een ‘Midsomer Murders’-effect: hoe veel moorden kan je in een klein stukje door ong. 56.000 inwoners bewoond stuk land laten afspelen? :-)