Verspringen tussen berichten uit Lahore, New York en Londen.

Mohsin Hamid is een Pakistaanse schrijver en consultant die zijn kindertijd afwisselend in de VS en Pakistan doorbracht. Hij studeerde aan de Princeton University onder andere bij lesgevende auteurs als Toni Morrison en Joyce Carol Oates. Toen hij in Londen verbleef, leerde hij daar zijn Pakistaanse vrouw kennen, trouwde daar en werd hij Brits staatsburger. Hij verhuisde als jonge vader terug naar Pakistan maar verblijft nu opnieuw in Londen. Recht op migratie is voor hem belangrijk.

Met de bundel columns Onbehagen en beschaving – Berichten uit Lahore, New York en Londen, die me onverbiddelijk toeriep om te lezen, dacht ik hem wat beter te leren kennen, alvorens zijn laatste roman Exit West, die op de shortlist stond voor de Man Booker Prize 2017, te lezen. En dat klopt ook wel, je leert zijn persoonlijke leven beter kennen en zijn visie op populaire cultuur, kunst en vooral internationale politiek. Doordat de columns in het boek chronologisch door elkaar lopen maar wel per thema ‘Leven’, ‘Kunst’ en ‘Politiek’, zijn gebundeld, is de bundel niet altijd evenwichtig verdeeld. Zo komen de zwaarste stukken over Pakistaanse politiek, het Amerikaanse “veiligheidsbeleid”, zijn beeld op de islam die niet monolithisch is, allemaal op het einde en krijg je misschien een minder evenwichtig beeld op zijn columns die over ettelijke jaren verspreid zijn gepubliceerd in verschillende kranten zoals The Observer in Groot-Brittannië en The New York Times. Even goed schrijft hij columns over de kunstenaars of de familieleden waartussen hij vertoeft, over wanneer hij voor de eerste keer vader wordt, en de invloed van e-books op onze leeservaring (schuldig!), waarom hij deze of gene verhuis van het ene naar het andere land maakt, enz.

Zo geeft hij een boeiende, caleidoscopische blik op de mondiale wereld waarin we leven. In deze bundeling leer je wel echt zijn persoonlijke politieke mening kennen terwijl dit wel anders benaderd wordt in zijn romans. Hij refereert vooral naar zijn twee eerste romans, Moth Smoke en De val van een fundamentalist, beide met een innovatieve structuur en als experimenteel aanzien, die hij gedurende de jaren uitbracht, waarin hij deze columns schreef. En daardoor dus ook mijn nieuwsgierigheid aanwakkerden. Wordt dus vervolgd. Deze columnbundel is echter te divers om een afgelijnd beeld van deze auteur te krijgen.