Beklemmende roadtrip

Na haar laatste thriller Lieve mama was het vier jaar wachten voordat een nieuwe thriller van Esther Verhoef verscheen. Inmiddels is het al haar twaalfde thriller. Vijf schreef ze met haar man Berry onder het pseudoniem Escober. Wat aan dit nieuwe boek opvalt is de prachtige cover, die niet alleen fraai oogt, maar bij het in de hand nemen ook heel lekker aanvoelt. Deze roadtripthriller begint rustig, maar deze kalmte zal niet heel lang duren.  

Iris van der Steen is al bijna twee gescheiden van haar man Sander de Bruin. Ze voedt nu alleen haar negenjarig zoontje Levi op. Na lang geen vakantie te hebben gehad, gaat Iris naar haar moeder in Portugal om Toet, de oldtimer van haar moeder, terug te brengen. Deze woont er met haar zoveelste vriend Philippe. Als Iris nog maar kort onderweg is, rijdt ze een lifter aan. Het blijkt Mischa de Jong te zijn, een aantrekkelijk uitziende man, die ze kent uit de sportschool. Mischa is op weg naar een camping in Bordeaux. Aangezien Iris langs Bordeaux komt, neemt ze Mischa mee.  

Vele kilometers later is er nog geen woord gesproken, maar de stilte is minder ongemakkelijk gaan voelen. Eerder vertrouwd, alsof we goede vrienden zijn die geen constante woordenstroom nodig hebben om te weten dat het goed zit. Tegelijkertijd ben ik me maar al te goed bewust van Mischa’s fysieke aantrekkingskracht. Het verwart me, zijn vingertoppen die af en toe – per ongeluk? – mijn schouder beroeren. Zijn donkere ogen – ze zijn bruin, of anders heel donkergroen – die me vol interesse opnemen. Zijn lippen, zijn tanden. Zijn lach. En niet in de laatste plaats zijn lichaam. Een afgetraind lijf is in zijn kringen vast een vanzelfsprekendheid, maar ik zit vier dagen per week achter de computer bij Assurantiekantoor J.G. Coenen, waar het testosteron nou niet bepaald tegen de eikenhouten plinten omhoog klotst.  

Alhoewel er nog niets aan de hand is, voelt de lezer al aankomen dat dit problemen zal gaan opleveren. De schrijfster versterkt dit door hoofdstukken over de belevenissen van Iris af te wisselen met korte, cursief geschreven, hoofdstukken over de gevoelens en intenties van een nog onbekend persoon. Deze cursief geschreven hoofdstukken, beladen met dreiging, staan in het begin van het verhaal in schril contrast met de beschrijving van de vooralsnog niet onplezierige roadtrip van het tweetal.  

Gaandeweg het verhaal ontwikkelen zich de karakters van de hoofdpersonen. Iris van der Steen is een aardige, open, maar nogal naïeve vrouw. Ze is een onzeker type, want ze twijfelt vaak aan zichzelf: neem ik wel de goede beslissing? En als ze uiteindelijk heeft besloten, vraagt ze zich af: nam ik wel de juiste beslissing? De slechterik in het verhaal is een creep, een enge, gefrustreerde, zieke man die door Iris is geobsedeerd. Hij is in zijn jeugd verpest door zijn twee ouders, die beide van geen kanten deugden.  

Façade past als titel van het boek goed bij het verhaal. Meerdere personen doen zich in het verhaal anders voor dan zij in werkelijkheid blijken te zijn. Overigens had de auteur oorspronkelijk Passepartout als titel van het boek in gedachten, de naam van de oldtimer van de moeder van Iris, in het verhaal afgekort tot Toet. Deze titel bleek echter al in gebruik te zijn.  

Het is een goed geschreven verhaal, waarin de spanning langzaam wordt opgebouwd en steeds meer beklemmend wordt, mede doordat de lezer meer weet dan hoofdpersoon Iris. En al lijkt de lezer te weten hoe het verhaal zal aflopen, zal de ontknoping net even anders blijken te zijn.